Vandaag steek ik een kaarsje aan bij Maria. Zij brengt Christus ter wereld en schenkt ons zo het Licht tot in de eeuwigheid. Ook in deze bange dagen van pandemie, ook in deze tijden zonder nachtmis en met een samenleving die op slot is. Juist nu brandt deze kaars voor Maria. Omdat zij ons hoop geeft nu het donker is om ons heen, met beperkingen in ons bestaan, met regels die ons leven terugbrengen tot een paar vierkante meter. Maar als iemand ons de weg naar het Licht kan wijzen, dan is zij het. Op de pelgrimsweg van ons leven loopt zij voorop, schreef een monnik me aan het begin van de Advent. Zij heeft nergens om gevraagd, zeker niet om een zwangerschap die niet te verklaren is. Ze begrijpt lang niet alles, maar ze aanvaardt haar lot en weet dat het niet om haar maar om Christus gaat. Ze is trouw aan haar opdracht, de eerste die in Christus gelooft, de laatste die bij het kruis er ook zal zijn. Daar is moed voor nodig, om het uit te houden in de onzekerheid en verwarring na de boodschap van de engel, maar ook om erbij te blijven in het lijden, tot aan het lege graf toe. Maar ze leert ons in de pandemie van vandaag dat tranen niet het laatste woord hebben. Dat is aan de liefde. Soms zijn er tranen nodig om scherper te zien hoe de weg van jouw leven is. Lijden is nooit een doel op zichzelf maar een doorgang naar een dieper verstaan van je leven. Daar kom je niet zomaar. Daar heb je zusters voor nodig. Elisabeth die ook zwanger is. Maria Magdalena op het einde van het leven van Christus. In dat zusterschap bloeit de liefde voor Christus. En geduld is de vrucht van de liefde, geduld om te wachten en ruimte te maken voor de ander, geduld om ondanks de beproevingen met mildheid en vertrouwen te leven. Maria leeft het allemaal voor aan mensen van onze tijd. In moed en dienstbaarheid, in aanvaarding en vertrouwen, in geduld en liefde, in zusterschap en moederschap. Maar vooral in stilte je weg gaan, trouw aan Christus. Met open handen die doen wat er gevraagd wordt en die de vingers kunnen sluiten voor een gebed. Laten we in deze moeilijke tijden net als Maria onszelf uit handen geven en juist zo dichter bij onszelf, de ander en Christus komen. Dan kan de Redder van de Wereld opnieuw geboren geworden. Zalig Kerstmis.

Leo Fijen