Geloven in de toekomst 

Er is een foto die me dierbaar is. Het is een foto uit mijn jeugd. Ik zit gehurkt naast mijn broer en mijn beste jeugdvriend op het kerkplein van de Zeven Smarten aan de Rijksstraatweg in Haarlem-Noord. Achter ons staan vier bestuursleden van het eerste uur van RKSV Onze Gezellen, de voetbalvereniging die is voortgekomen uit het parochieleven van de Zeven Smarten. De foto is genomen bij het feestelijk jubileum van de katholieke voetbalclub. Het spreekt voor zich dat wij in sportkleren op de foto zijn gegaan, witte broek, oranje kousen, zwarte shirts met een witte v-hals. Iedereen staat er lachend op, bestuursleden en jeugdspelers. Ik kijk ook blij de camera in. En ik doe dat omdat ik dit kerkplein als mijn broekzak ken. Als we een uitwedstrijd moesten spelen, verzamelden we niet op het voetbalveld, maar op het kerkplein. Altijd op de fiets naar Hoofddorp, Heemstede, Beverwijk, Velsen. Er kwam geen auto aan te pas, fietsen vanaf het kerkplein. En onze leider was de koster van de kerk. Sport en kerk hoorden bij elkaar, sociale leven en geloofsleven waren sterk met elkaar verbonden. En we vonden het heel gewoon. Op zaterdag voetbalde ik, op zondag was ik misdienaar. En mijnheer Bakker was de rode draad, als leider bij het voetballen en als koster in de kerk.

Sinds die foto van de jaren zestig uit de vorige eeuw is bijna alles anders geworden. Zeven Smarten werd Mariaparochie en ging weer op in een nog groter geheel. Er vertrekken nooit meer voetbalteams op de fiets naar een uitwedstrijd en al helemaal niet vanaf het kerkplein. Sport en geloof zijn niet of nauwelijks meer met elkaar verbonden, of het moeten topvoetballers zijn uit Afrikaanse landen die nog met God leven. Bijna alles is anders geworden, want kerken spelen nog altijd een belangrijke rol in het sociale leven van de buurt. Misschien komt dat wel omdat steeds meer andere voorzieningen uit de buurt zijn verdwenen. Dus is de parochieruimte aan de Lingestraat in Haarlem-Noord ook nog steeds een sociaal knooppunt. Dat moeten we koesteren, want zo blijft de kerk present in het leven van mensen, precies zoals paus Franciscus keer op keer benadrukt. Maar we mogen niet vergeten wat onze eerste opdracht is: het geloof vieren en het geloof verkondigen. En in die primaire taak is het van belang om mensen om ons heen weer tot leerlingen van Christus te maken. Dat is de boodschap van het bevrijdende boek van James Mallon, bisschoppelijk vicaris voor parochievernieuwing voor het aartsbisdom Halifax-Yarmouth in Canada. Deze priester schreef een internationale bestseller, een standaardwerk over de parochie van onderhoud naar bloei. Iedereen die nog gelooft in de toekomst van onze kerk moet dat boek lezen.

In Haarlem-Noord geloven ze nog in de toekomst. Ze bestaan als kerk 175 jaar en vieren dat. Ik mocht er een paar maanden geleden een lezing houden en zag zo veel betrokken mensen. Dat ontroerde me diep. Maar ik heb hun ook voorgehouden, in het verlengde van het boek van James Mallon: durf naar buiten te gaan, vertel over de rijkdom van je geloof, kom wekelijks samen om te bidden, wees aanwezig bij het sterven van dierbaren en laat zien dat God je nooit alleen laat. Zo kun je buurtcentrum zijn maar ook Christus present stellen.

Leo Fijen

James Mallon, Als God renoveert, de parochie van onderhoud naar bloei, 322 pagina’s, €24.90, uitgave Adveniat/Halewijn.