De Advent is begonnen. En we gaan naar de tweede kaars toe. Moet deze dagen vaak denken aan Clarissen in Megen. Een tijd geleden was ik daar te gast en mocht ik een video maken van gezangen die op hun nieuwe muziekalbum staan (https://www.clarissenmegen.nl/muziekalbum/). Werd en word het meest getroffen door een lied dat zo bij deze tijd van het jaar past en die ook op de video te horen is: Gij komt tot ons…De eerste coupletten verwoorden prachtig hoe ik deze tijd beleef.

Gij komt tot ons, heel onverwacht, in alle mooie dingen
in bloemen, in de zonnepracht, in ’t lied dat wij nu zingen,
in ’t brood dat op de tafel staat,
in ’t hart dat blij en dankbaar slaat,
in duizend, duizend dingen.

Gij komt tot ons in ’t morgenuur
in de dauw van nieuwe dingen, in ’t kind dat lacht,
in licht en vuur, in ’t lied dat wij nu zingen,
in ’t woord dat Gij nu tot ons spreekt, in ’t brood dat Gij hier
met ons breekt, in duizend, duizend dingen.

De clarissen zingen van een nieuw begin, ook als het avond en donker is, ook als er mensen sterven, ook als het laatste lied wordt gezongen. Steeds weer komt God ons nabij, ook als het niet logisch lijkt in deze tijden van corona. En juist dan zijn wij onderweg naar het licht. Ik hoorde de zusters zingen, ik luisterde naar hun uitleg en ik werd volmaakt stil. In de stemmen van zusterschap en gemeenschapszin domineerde het wonder van de innerlijke vrede en het licht van de ochtend. Dan kom ik thuis, op de bodem van mijn hart. Dan ben ik thuis, geborgen in God, gedragen door de stemmen van de clarissen.

Toen ik naar huis reed, deed ik Oss even aan dat gedomineerd wordt door Titus Brandsma. Geen plaats in Nederland heeft zo veel referenties en herinneringen aan deze nieuwe heilige. Waar ik in mijn leven ook ben, steeds kruist Titus mijn pad. Als beginnend journalist bij de kerkprovincie toen hij zalig werd verklaard, in een ontmoeting met priester Siegmund die me de rozenkrans leende van zijn vader, ooit gemaakt van touw en knopen in concentratiekamp Amersfoort, tijdens de opnames van de kloosterserie in het klooster van Boxmeer waar ik een uur in zijn novicekamer mocht vertoeven en daar ontdekte dat je maar een kleine buitenkant nodig hebt om de innerlijke ruimte te ontdekken, door de bezieling van Chris Fictoor die me wees op een raam in het Karmelklooster van Drachten waar Titus is afgebeeld op Goede Vrijdag in het concentratiekamp.
Daar spreekt hij de medegevangenen toe en weet hij zich gedragen door de lijdende Christus. Die afbeelding zegt alles over Titus Brandsma, de karmeliet die voor de diepste waarheid leefde, daarom kranten in de WOII opriep om NSB-advertenties te weigeren en met de dood voor ogen trouw bleef aan de weg van Christus. Zo stierf hij, gedragen door Christus, in de verschrikkingen van Dachau en toch met een hart dat innerlijk vrij was. Zo is hij een voorbeeld voor ons allemaal. Deze Titus Brandsma staat op de cover van een boek dat de weg van zijn innerlijke vrijheid beschrijft en dat verschijnt de eerste dagen van het nieuwe jaar, als een opmaat naar de heiligverklaring in 2022.

Leo Fijen