Weekbrief Leo Fijen – 31 oktober

Als je verdriet in de ogen kijkt kan er ruimte komen voor nieuwe betekenis in je leven

‘Kijk, dit is Maarten’, zegt Aart op een vroege zaterdagochtend in Zeist. Hij heeft het boek in handen dat hij samen met zijn vrouw Marja en Elle Lepoutre heeft geschreven. Het staat vol met verhalen van ouders die hun kind hebben verloren. Kort na de geboorte, bij een verkeersongeluk, door geweld en ook door zelfdoding. Aart heeft het boek voor het eerst in handen. Hij weet precies wat er in staat, hij kent elke letter en hij bewaart ieder verhaal in zijn hart. Al die ouders achter die verhalen komen op deze zaterdag samen, want hun vereniging bestaat 40 jaar. Er zijn bijna 300 ouders samengekomen, op deze zaterdagochtend eind oktober. Ze zijn daar om de naam van hun kind te noemen en om het verdriet in de ogen te kijken. Dat is ook de titel van het boek dat Aart met Marja en Elle heeft geschreven. Hij bladert in het boek en is op zoek naar zijn kinderen. Rosemarie stierf kort na de geboorte, Maarten mocht slechts zeven jaar leven. ‘Kijk, dit is Maarten’, zegt hij tegen zijn vrouw maar ook tegen mij. Aart is hier om de naam van Maarten en Rosemarie te noemen, want ieder mens, ieder kind heeft een naam. Door die namen te noemen blijven mensen voortleven. Maar er gebeurt ook nog iets anders: wie de namen blijft noemen, kijkt het verdriet in de ogen. Elle verloor haar dochter Kira door een hartafwijking. Ze mocht slechts vier jaar jong worden. Voor alle ouders die zaterdag in Zeist vertelt Elle het verhaal achter Kira. Dat gaat door merg en been en geeft ook ruimte. Dat is de paradox van verdriet. Pas als je het recht in de ogen kijkt ontstaat er ruimte om op een nieuwe manier betekenis aan het leven te geven. Het blijft altijd zwart, het verdriet is er als een permanent litteken. Maar die wond is ook een voortdurende herinnering aan de liefde voor je kind. Door het zwart van de rouw kan het venster opengaan naar andere kleuren in je leven. Elle vertelt dat ze boeken is gaan schrijven en nu zelfs lesgeeft. Haar bestaan is een ode aan haar liefde voor haar dochter en opent zo deuren naar nieuw leven.

Leo Fijen

Verdriet in de ogen kijken, ruim 200 pagina’s,  € 19.95, uitgave van Adveniat bij 40-jarig bestaan van Vereniging Ouders Overleden Kind

Vier keer per jaar een nieuwe, rijk gevulde Klooster! om even mee op adem te komen.
Nu voor maar € 45!