Bidden is beminnen en bemind worden

Elke week is het een voorrecht om mijn column te schrijven voor de website kloostermagazine.nl. Deze zomerse dagen bladerde ik terug in mijn archief van afgelopen maanden. Daar kwam ik deze tekst over bidden tegen, een mooie tekst van zuster Katharina Michiels uit Brecht. In deze vakantietijd geef ik het podium van deze column en website graag aan haar:

“Saai! Saai!” roept mijn veertienjarige neef uit als ik hem vertel over mijn leven van gebed als trappistin. Ik denk bij mezelf: hoe kan ons leven nu saai zijn ? Ik leef in een B&B die 24/24 en 7/7 open is. De B van bidden en de B van beminnen. Want bidden is beminnen en bemind worden. Daarmee belanden we in het register van het mooiste, het gemakkelijkste en het moeilijkste van een mensenleven. Bidden is in relatie treden – wat beminnen bij uitstek is – je hart openen en voelen dat je leeft. Bidden en beminnen zijn voor mij het enige wat zin geeft aan het leven en daarmee ook het mooiste wat er bestaat. Ook het gemakkelijkste: van zodra je je met je hart en je geest tot God richt, ben je aan het bidden. Veel eenvoudiger kan het toch niet ? Maar telkens weer schuiven er wolken voor die goddelijke zon en stel ik vast dat ik wegglijd, terugplooi op mezelf, bezig ben met eigen plannetjes en projectjes, afhaak. Daarom is het ook het moeilijkste. Het vraagt training om met hart en geest bestendig bij God te blijven, de relatie scherp te houden. We blijven mensen, geïncarneerde wezens en dit betekent dat alles onophoudelijk op en af gaat, ook onze relaties, ook ons bidden. Maar je mag “nooit wanhopen aan Gods barmhartigheid”, leert Sint Benedictus ons. Want zoals beminnen de ademhaling van het hart is, zo is bidden de ademhaling van de ziel.  “Boeiend! Zo boeiend!” jubel ik zachtjes…

Zr. Katharina (Michiels)
Abdij O.L.Vrouw van Nazareth
Brecht