Henri Nouwen met nieuwe teksten over de verloren zoon, de oudste zoon en de vader

Soms moet je lang wachten om een unieke tekst te kunnen publiceren. Weken geleden stonden de persen van de drukkerij al klaar om een nieuw boekje van Henri Nouwen te drukken. Op het laatste moment werd het afgeblazen en ging alles toch nog eens terug naar Toronto. Daarna tikten de dagen, weken en maanden weg. Maar gisteren was daar het groene licht om een bijzonder boekje te kunnen uitgeven. Voor het eerst sinds zijn meesterwerk ‘Eindelijk thuis’ komt Henri Nouwen met nieuwe teksten over de verloren zoon, de oudste zoon en de vader. Het is een uitgave met verrassende invalshoeken in een tekst die over ons allemaal gaat. Want bijna 25 jaar na zijn dood spreekt hij tot ons: ben je de verloren zoon of dochter, de oudste zoon of dochter, de vader of de moeder? Je bent het soms alle drie. En dat legt Henri Nouwen ontroerend uit. Inderdaad, soms moet je lang wachten, ook op een andere manier: om je eigen rol in het leven beter te zien. Dertig jaar geleden was ik bij Henri Nouwen in Toronto. Toen had ik nog geen idee van die rollen. Hij nam me toen mee naar een kringloopwinkel en kocht voor mij een houthakkersjasje. Dat heb ik altijd bewaard, als een herinnering aan die markante Nederlandse priester en schrijver. Dat jasje past me trouwens nog steeds. En ik heb het weer eens aangetrokken om te vieren dat er een boekje van Henri Nouwen gaat verschijnen, met nieuwe teksten over het belangrijkste verhaal in je leven. Wie ben je eigenlijk? Ik heb het jasje ook om een andere reden aan: die rollen passen me nu net zo goed als het jasje.

Leo Fijen