Dank aan boven

Deze foto is gemaakt door Ed Bausch, op de eerste dag na mijn vakantie. Ik leidde deze verslaggever van de regionale krant in Bergen, Heiloo, Schoorl en Egmond rond over het terrein van de Abdij van Egmond. Als opmaat naar de Abdijmarkt van zaterdag 9 september. We liepen de kerk even binnen, dwaalden over de begraafplaats van de monniken, genoten van het uitzicht dat wandelbroeder Cor al die jaren gehad heeft en kwamen uiteindelijk terecht in de boomgaard. Juist daar, tussen de vele soorten appels en peren, staan straks op 9 september de kraampjes, zoals ze ook voor de abdijwinkel zullen staan. De verslaggever stelde even geen vragen meer en keek bewonderend naar de vruchten aan de bomen. Hij vertelde dat de appelbomen in zijn eigen volkstuin dit jaar niets opleveren. De oogst is nu al mislukt. Daarom viel hij stil, uit pure bewondering. Hoe hebben ze dat geflikt, wilde hij weten. Een dorpsbewoner die soms zomaar even gaat zitten op een bankje onder de boomgaard wist het antwoord niet. En ineens realiseerde ik me dat de schepping ons steeds weer frappeert. Tel maar op: een koud voorjaar met bijen die hun werk niet doen, droogte van weken in juni en tot slot een historische storm die juist in de kuststreek een grote ravage aanrichtte. Maar de boomgaard had geen schade, zoals de droogte ook geen grip kreeg op de appels en peren. En de bijen hebben uiteindelijk hun werk toch gedaan. Gisteren was het weer een drukte van belang in de horeca naast de abdijwinkel. De vrijwilligers van de Pomologische Vereniging en de tuinploeg dronken samen koffie. De stemming zat er goed in. Ze verheugen zich op de Abdijmarkt van 9 september, want dan staan zij met hun kraampjes in de boomgaard. En ze beseffen misschien wel te weinig dat ze een klein wonder hebben verricht. De boomgaard staat erbij alsof er geen koud voorjaar, geen droogte en geen storm zijn geweest. Toen ik gisteren aan de coördinator van de vrijwilligers in de boomgaard vroeg hoe ze het geflikt hadden, haalde hij zijn schouders op. Misschien heeft de Abdij met de boomgaard boven in de hemel wel een streepje voor, lachte hij. En hij voegde eraan toe dat ook zij als deskundige vrijwilligers in de schepping soms met lege handen staan. Laten we daarom maar dankbaar zijn dat de boomgaard gespaard is, wist hij zeker. Toen was hij weer weg. En ik wist het antwoord op de vraag van de verslaggever: met dank aan boven.

Leo Fijen