Bidden voor Lode van Hecke, komende zondag de nieuwe bisschop van Gent

Loslaten als abt om als bisschop van betekenis te zijn voor kerk en wereld

Ruim een jaar geleden stonden we in de grauwe regen van Orval en mochten we dromen van het licht dat ons met de geboorte van kerstkind gegeven zou worden. Lode van Hecke verwelkomde me zoals hij alleen dat kan doen: vlot van de tongriem, menselijk nabij en altijd een kwinkslag. Het was winter en donker. Maar deze Lode van Hecke gaf aan 250.000 kijkers in de kloosterserie het licht van Christus door: in zijn betrokkenheid door alle dood heen op de monniken van Tibhirine, in zijn trouw aan zijn ouders, in zijn liefde voor de communiteit, in zijn scherpe blik op deze tijd. Toen was hij abt van de monniken van Orval, diep weggedoken in de bossen en valleien tussen Frankrijk, België en Luxemburg. Vanaf zondag zal hij de nieuwe bisschop van Gent zijn.

Wijs en moedig mens

En weer zal het regenen en stormen, in het carnavalsweekend. Dat past wel bij Lode die met pretoogjes naar het leven kijkt. Toen ik hoorde dat de abt van Orval de nieuwe bisschop van Gent zou worden, geloofde ik het niet. Van de stilte en de afstand tot de wereld naar het rumoer en de hectiek midden in kerk en wereld. Van de natuur naar het centrum van de stad. Van de gebeden midden in de nacht naar de eucharistievieringen in het volle daglicht. En toch gaat het gebeuren. Ik schreef hem eind november 2019: ‘Het nieuws ontroert me diep. Een betere bisschop kan Gent niet krijgen. Ik zal de komende dagen, weken en maanden voor u bidden. Dat zullen heel veel mensen doen, weet ik zeker. Want, goede Lode, u bent een wijs en moedig mens die van uw ouders heeft geleerd om los te laten. U sprak er nog over in de kloosterserie. Loslaten wat u dierbaar was en is, om van betekenis te kunnen zijn voor de kerk die vaak midden in de storm zit. Daar hoort een stuurman als u bij, met steeds weer dat ene motto: beminnen en bemind worden. Ook dat wens ik u toe, vanuit een verbondenheid in Christus’.

Gewaagde stap in het ongekende

Begin januari antwoordde hij. ‘Vergeef me mijn lange stilte en onbereikbaarheid. Het waren bijzondere maanden. Te veel om uit te leggen. Ja, het is een ontrukking aan mijn gemeenschap – ook al blijf ik monnik van Orval – en het is een gewaagde stap in het ongekende, ook voor mijn broeders. Ikzelf beleef de zending die mij is toevertrouwd met een grote innerlijke rust en zelfs met een zeker optimisme, ook al weet ik dat ik het niet steeds gemakkelijk krijg’, aldus Lode van Hecke die me vervolgens uitnodigde bij de wijding komende zondag in de kathedraal van Gent te zijn. Ik ben daar niet bij omdat ik revalideer met mijn nieuwe heup. Daarom zal ik thuis bidden voor Lode, voor zijn broeders, voor het bisdom Gent. En ik ga een beetje dromen om nog één keer een uitzending van de kloosterserie te maken, dit keer met bisschop Lode. Want zelfs in een derde uitzending heeft deze trappist nog zoveel te geven, bijvoorbeeld over de eenzaamheid. Als je die niet omarmt, kun je niet vruchtbaar zijn. Dat leerde hij me. Als abt. Ik denk dat dit als bisschop niet anders zal zijn. In die zin is er naast alle verschillen tussen abt en bisschop ook een grote overeenkomst: je moet het uithouden met je eigen eenzaamheid. Lode van Hecke weet dat als geen ander. Ook daarom zal hij een vruchtbare bisschop van Gent zijn.

Leo Fijen