Erik Borgman ziet twee woorden in crisis tevoorschijn komen

Vroomheid en dienstbaarheid

Als je niet weer weet wat je moet doen, koester dan de rituelen in onze kerk. Want die vertellen je wat je moet doen in de moeilijkste situaties van het leven. Iets dergelijks heeft Erik Borgman ooit gezegd over de betekenis van katholieke rituelen. Zoals hij zoveel wijze woorden heeft gesproken over de kerk in ons leven. Donderdag was ik met hem in Egmond om te praten over het boek Kerk in tijden van corona. Daar heeft deze gedreven theoloog een prachtige bijdrage voor geschreven. Die komt erop neer dat wij mogen optillen wat er in deze crisis aan moois en goeds gebeurt door gewone mensen vanuit hun bezieling. We hoeven niet te pronken, we hoeven geen grote woorden te gebruiken, we hoeven ook niet te zenden, we hebben vooral als taak op te tillen waar parochies, locaties, groepjes mensen en individuen iets waar maken van het visioen dat God ons niet aan ons lot overlaat.

Jezus kon niet tellen

Dat en zoveel meer schrijft Erik Borgman in die nieuwe bundel Kerk in tijden van corona. In de Abdij van Egmond vroeg ik hem wat deze crisis nou het meest aan het licht heeft gebracht. Zijn antwoord was als altijd verrassend: vroomheid en dienstbaarheid. Want we kunnen nu niets anders laten zien dan dat we leven van God die met ons optrekt en die ons ook aanzet tot het goede. En daarbij moeten we vooral niet te grote woorden gebruiken en te ingewikkeld doen. Want deze crisis heeft ook duidelijk gemaakt dat de Mariakapel ineens het hart van ons leven is geworden. Die leidde een zieltogend bestaan maar heeft door de coronacrisis een opleving meegemaakt: er branden voortdurend kaarsen. Geen mens had dat een jaar geleden durven voorspellen: de Mariakapel is het middelpunt van ons kerkelijk leven geworden. Zo keert deze crisis alles om. Daarom pleitte de nieuwe abt, Thijs Ketelaars, in zijn slotwoord voor een bescheiden opstelling: zoek het in het gewone, in de stilte, houd op met tellen. Erik Borgman sloot zich daarbij aan: Jezus kon niet eens tellen want hij vond dat ene schaap belangrijker dan de 99 schapen.

Leo Fijen