Ode aan Liesbeth Stalmeier
Toen ik bijna acht jaar gen mijn eerste stappen zette in de wereld van christelijke uitgevers, had ik er geen flauw benul van dat projecten rond de sacramenten van communie en vormsel nog zo’n groot aandeel hadden in de omzet. En ik kende ook de naam van Liesbeth Stalmeier niet. Dat was gauw voorbij, want in de eerste maanden van 2016 stroomden de bestellingen binnen. En de auteur was (naast een mooi project in samenwerking met het bisdom Roermond) bijna altijd Liesbeth Stalmeier. Zij verdient een standbeeld, zij is juist in deze tijd van het synodaal proces een vrouw die ver voor deze bijeenkomst in Rome en ver voor de voorbereiding in Nederland al heel goed luisterde naar de stem van kinderen en jonge gezinnen. Die stem heeft zij een gezicht gegeven in succesvolle projecten voor de initiatie van kinderen en jongeren in het geloof. Ik overdrijf niet als ik hier schrijf dat zij duizenden en nog eens duizenden gezinnen de weg naar Christus heeft gewezen. Ver ook voor het besef van de missionaire parochie was zij al missionair in de geloofsopvoeding van kinderen en tieners. Deze zomer heeft zij afscheid genomen van het bisdom Rotterdam en het landelijk platform van geloofsopvoeding. Ze was toe aan een nieuwe uitdaging. Maar precies in de overgang naar een nieuwe werkkring heeft zij nog één keer haar grote talent en geloof laten zien. In alle bescheidenheid, want zo is zij ook.

De geboorte van de kerststal
Zij heeft de Nederlandse tekst verzorgd bij een Italiaanse uitgave voor kinderen, het prachtige verhaal van Franciscus van Assisi die 800 jaar geleden de eerste levende kerststal organiseerde in Greccio, ergens tussen Rome en Assisi. Met wonderschone illustraties, alles in kleur, nergens langdradig. En altijd weer die rake pen van Liesbeth Stalmeier die gezinnen de kans geeft om op een zeer laagdrempelige manier het kerstverhaal te lezen, die parochie de mogelijkheid biedt om in de weken naar Kerstmis aan catechese te doen en die grootouders een cadeau schenkt naar hun kleinkinderen toe. Liesbeth Stalmeier, zij heeft woorden aan geloof gegeven voor generaties kinderen en ze doet dat nu weer met dit boek. Daarmee laat ze ook een droom in vervulling gaan van Franciscanen. Want zij vonden al veel langer dat deze Italiaanse uitgave in een Nederlandse vertaling moest verschijnen. Heel veel dank voor de niet aflatende inspanningen van Rob Hoogenboom en Steven Cauchie, dank ook aan Theo van Adrichem. Zij hebben kinderen en kleinkinderen dit geschenk aangeboden en ze hebben Liesbeth Stalmeier voor de laatste keer een podium gegeven, een podium dat zij als geen ander verdient. De geboorte van de kerststal, heet het voorlees- en kijkboek. Gisteren ben ik naar de binderij in Utrecht gegaan om de cover even in handen te hebben. Dit ligt nu op de fruitschaal bij mij thuis, nog zonder binnenwerk. Dat gebeurde op een later moment zodat de provinciaal van de minderbroeders, Theo van Adrichem, het eerste exemplaar kan aanbieden aan een grootvader en zijn kleinkind. En Liesbeth Stalmeier dan? Ze is verhinderd en blijft als altijd op de achtergrond. Daarom schrijf ik deze ode aan haar, een vrouw die luistert naar kinderen, tieners en gezinnen en een voorbeeld is voor iedereen in deze tijden van het synodaal proces.

Leo Fijen