Weekbrief Leo Fijen – 2 juni

Radiospotje is oproep tot ander leven en meer mens worden

Rust, stilte, eenvoud en regelmaat. Als je op adem wilt komen, lees dan het blad Klooster! en ga voor meer informatie naar deze website, kloostermagazine.nl. Zo ongeveer klinkt de stem die de aandacht vestigt op het magazine Klooster!. Op radio 1, op Radio 4 en op Classic FM. Meer dan 250 keer komt deze boodschap voorbij, met de rustgevende stem van Gerard Oonk en met Gregoriaanse muziek op de achtergrond. Het is reclame en het is veel meer dan dat, want dit radiospotje wil ook communiceren dat je anders kunt leven. 

Ik zit op Hemelvaartsdag in de auto naar mijn schoonmoeder en ik hoor het spotje op mijn autoradio. Tegelijk zie ik juist op deze christelijke feestdag dat op de snelweg drukker is dan ooit. Terwijl de radio op de nieuwszender praat over de betekenis van verveling, kan ik zelf waarnemen dat de meeste Nederlanders het moeilijk vinden om zich over te geven aan verveling. Auto’s vliegen me voorbij, bij Schiphol landt de ene na de andere Boeing. Van verveling is geen sprake, van stilte nog minder. Weer hoor ik het radiospotje: rust, stilte en eenvoud. Het kloosterleven roept op tot een andere weg. Ik kies graag voor deze weg. Niet om commerciële redenen, maar omdat ik me meer mens voel. Als ik me overgeef aan rust, stilte en eenvoud, leer ik mezelf beter kennen en verbind ik me in al mijn tekortkomingen en nederigheid eerder tot de ander.

Natuurlijk is het boeiend om te zien of er nu meer mensen op deze website komen. Het antwoord is ja, honderden mensen tegelijk. En tientallen willen graag de nieuwsbrief. Nog veel meer geven dat te kennen, maar linken niet door. Ik zal deze mensen vragen om dat wel te doen, in een speciale mail. Want voor die nieuwsbrief hoef je niets te betalen. Al die mensen zijn nieuwsgierig en hunkeren misschien net als ik naar een ander leven. Daarom kom ik graag in een klooster, daarom maak ik graag met vele anderen het magazine Klooster. Omdat ik zelf heb ervaren dat je meer mens wordt als je met waarden als stilte en eenvoud durft te leven. Het is een reis zonder landkaart die je doet thuiskomen bij jezelf en bij de ander. Precies zoals ik ooit leerde van een monnik op een eiland voor de kust van Wales. Die gaf me deze tekst mee:

Reis zonder landkaart

Durf te beginnen
aan de langste reis in een mensenleven
van je hoofd naar je hart.
Ga de confrontatie aan
met weggestopte herinneringen en angsten
vertrouw alleen je hart
als je de nacht ingaat
en de schaduwen van je leven
onder ogen ziet en uit het donker tevoorschijn haalt.
Ontdek dat al je verdriet wordt genezen
al je angst van je weggenomen
en je verbeelding weer alle ruimte krijgt
door de tedere kracht van de liefde.
Je hart wordt weer een veilige plaats
van geluk en schoonheid
van stil en verborgen verlangen
naar het moment dat je ziel weer vleugels krijgt.

Leo Fijen