Feest in Egmond

Het is dezer dagen groot feest in de abdij van Egmond. Niet alleen maar vanwege de hoogtijdag voor Maria, maar ook en vooral door het gouden jubileum van broeder Thijs. De voorbereidingen waren in volle gang toen ik eerder deze week in het Benedictushof was. Daar waren nogal wat vrijwilligers in de weer om alles klaar te zetten voor de receptie, daar liepen monniken zich het vuur uit de sloffen om alles schoon te maken, daar werden door anderen de tafels al gedekt voor de 70 gasten. Tussen de bedrijven door was het een komen en gaan van bezoekers voor de abdijwinkel. Op zulke momenten is het klooster van Egmond het kloppende spirituele hart van een regio waar je heerlijk kunt fietsen en waar je een tempo lager kunt leven om van de natuur te genieten.

Om die natuur gaat het broeder Thijs. Ik weet nog goed hoe ik in 2014 voor het laatst een kloosterserie in Nederland maakte en daarvoor ook op bezoek ging in Egmond. Daar liet broeder Thijs me zien hoe het contemplatieve leven aan waarde wint wanneer de hartslag van de schepping voelbaar en hoorbaar is in het ritme van de getijdengebeden. Ik wist toen niet zo goed wat ik erbij moest denken. Vijf jaar later weet ik dat wel. Als ik in Egmond kom, ga ik tegenwoordig eerst langs de twee kassen van de monniken. De liefde voor de schepping en de Schepper is daar voelbaar, broeder Thijs nam me laatst mee langs de verschillende gewassen, met broeder Columba in zijn spoor. Ik keek mijn ogen uit, ook vanwege de passie waarmee broeder Thijs me vertelde over alle vruchten van de schepping.

Ooit ontdekte ik tijdens een andere kloosterserie hoe de schepping ons leert over het onkruid in onszelf. Als je zo met de natuur in de weer kunt zijn, herken je het onkruid bij de gewassen, maar ook de wildgroei in jezelf. Zonder vrede met dat onkruid te sluiten, kun je als mens niet groeien. Broeder Thijs straalt vaak vrede uit, ook naar mensen die anders denken. Ik vermoed zo maar dat hij die vrede en rust heeft gevonden in de natuur. Daarom wil hij dicht bij de schepping leven, in de kassen maar ook bij de tuin. Daar heeft hij zijn tweede roeping gevonden. In die zin is broeder Thijs ook een voorbeeld voor mij: je kunt ook in de herfst van je leven opnieuw tot bloei komen. Deze benedictijn leeft dit voor: in een bescheidenheid die de ruimte geeft om verder te groeien, ook na het gouden jubileum als monnik.

Leo Fijen