Joe Biden

Geschiedenis wordt geschreven waar je bij staat. De liefde voor deze geschiedenis heb ik vooral meegekregen van een begenadigd verteller Jan Willem Schulte Nordholt. Hij was mijn hoogleraar Amerikaanse Geschiedenis aan de Universiteit van Leiden, maar hij was veel meer dan dat, want hij hield van poëzie en schreef zelf ook de mooiste gedichten en gebeden. Die zingen we nog steeds in de verschillende kerken. Zijn teksten staan ook in onze katholieke bundel Gezangen voor Liturgie. ‘Alheeft Hij ons verlaten, Hij laat ons nooit alleen. Wat wij in Hem bezaten, is altijd om ons heen als zonlicht om de bloemen, een moeder om haar kind. Teveel om op te noemen zijn wij door Hem bemind’, zo dichtte hij deze woorden die al zo vaak door zo veel duizenden zijn gezongen in de katholieke kerk. Ook door mij, ooit student bij deze Jan Willem Schulte Nordholt die zijn colleges altijd besloot met een paar dichtregels. Al declamerend liet hij ons schrijvend achter, zelf al bijna lopend op het Rapenburg. Ik moest aan deze bevlogen leermeester denken toen ik luisterde naar Joe Biden. Want Schulte Nordholt had een zwak voor dramatische hoofdrolspelers in de Amerikaanse geschiedenis, idealisten die werden beproefd, zoals de later vermoorde Abraham Lincoln en de dromer van de mislukte wereldvrede Woodrow Wilson. De Amerikaanse geschiedenis wordt getekend door helden die verliezers werden en verliezers die helden werden. Misschien gaat dat laatste wel op voor Joe Biden, de man die vrouw en dochter verloor en alleen voor zijn twee zoontjes zorgde, die veel later ook nog zijn volwassen zoon zag sterven en die dus weet wat verliezen is, ook in de politiek. Deze Joe Biden zal zichzelf nooit overschreeuwen, daar is hij te bescheiden voor, beproefd ook door het leven. Hij weet dat hij fouten maakt en geeft dat ook toe. Hij is geen heilige en leeft als vaste kerkganger van de barmhartigheid van God. Maar als iemand de mensen in Amerika en ook wereldwijd kan verbinden, dan is hij het, de tweede katholieke president van de Verenigde Staten, de verliezer die winnaar werd en die de dichtregels van Jan Willem Schulte Nordholte tot leven bracht: ‘Al heeft Hij ons verlaten, Hij laat ons nooit alleen’.

Leo Fijen