Wil je studeren? Die vraag is Geerard Labeur gesteld door de broeders van Egmond. Hij is sinds 2018 in de Adelbertabdij, voelt zich thuis en zegt ja. “Omdat studie een wezenlijk onderdeel van het monnikendom is. Bij Lectio Divina gaat het om lezen, overdenken, bidden, stil zijn en herkauwen. Studie kan je zien als verdieping van dat herkauwen”, legt broeder Geerard uit. En hij voegt er nog iets wezenlijks aan toe: “Die studie doe ik digitaal aan een opleiding van dominicanen in Toulouse. Daarom kan ik betrokken blijven in deze communiteit. Die is klein en daar hoor ik bij. Zo is studie niet een leven apart van de abdij, maar een integraal onderdeel, zoals alles bij elkaar past: de gemeenschap, de psalmen, de gastvrijheid, de aarde, de stilte. Alles is in evenwicht, ook mijn studie.” En juist dat hing scheef in zijn werkzame leven als maatschappelijk werker. Dag in dag uit was hij in de weer met vluchtelingen. Dat vulde zijn week, dat bepaalde zijn leven. Dat was prachtig, maar eenzijdig. Als protestantse jongen uit een Zeeuws gezin vond hij zijn bestemming in de katholieke wereld van het klooster. Omdat alles daar in een eenvoudige ruimte te vinden is:
in vrede leven met God, in vrede met de mensen, in vrede met de aarde. Als dat in evenwicht is, komt een mens thuis, zo voelt broeder Geerard dat. “En juist dan kun je vanuit dat evenwicht ook gastvrij zijn. Een Eritrese vrouw bidt met ons mee, een Palestijns echtpaar doet het meeste werk in de kas, een Russische dorpsgenoot helpt in de keuken, de vluchtelingen uit Oekraïne melden zich ook voor hand- en spandiensten. Dat is toch prachtig. Maar die gastvrijheid aan vluchtelingen is niet meer het enige in mijn leven.
Het past in een monastiek leven van vrede met God, mensen en aarde”, zo legt broeder Geerard uit. De dag ervoor is hij in de tuin en begeleidt hij deelnemers in een stilte-retraite. De dag erna is hij in de kas. Op de dag van het gesprek studeert hij. Hij vergelijkt het monastieke leven met een ecosysteem: alles hangt met alles samen, je kunt er geen schakel uit halen. Zelfs de kleinste schakel is onmisbaar. Zo telt iedereen mee.

Leo Fijen

Foto broeder Geerard: Hans van Weel