Stil in mij

Aan het begin van de Advent is het stil in mij geworden. De bomen zijn kaal geregend door de Schepper en nodigen uit naar binnen te gaan, naar de heilige ruimte in mezelf. Daar hoor ik het zingen, Rorate Caeli. Deze week werd de herziene en geactualiseerde editie van De Reis van je Hoofd naar je Hart gepresenteerd in de abdij van Egmond. Daar werden zestig gasten uit het hele land uitgenodigd om niet zelf te zingen maar om het te laten zingen in henzelf. Bram Verheijen, secretaris van vader-abt, zong voor en vroeg meer dan eens: zing niet mee maar laat het zingen in jou, laat je verrassen en ontmoeten, open je hart voor de Schepper die onder ons komt wonen. Toen zestig mensen het lieten gebeuren en open gingen voor het zingen in henzelf, werd het stil in mij en was God dichtbij.

Lode van Hecke
Het werd ook stil in mij omdat er deze week wonderen gebeurden. Lode van Hecke ontmoette ik precies een jaar geleden in de kloosterserie. Na tien jaar was er het weerzien, mooier, dieper en verrassender dan ik had durven dromen. En hij leerde mij dat het in het leven om dat ene gaat: beminnen en bemind worden, naar de ander en naar God toe. Meer is er niet, zo simpel is het. En hij raakte mij daarmee in het hart, ook in zijn liefde door de dood heen voor de monniken van Tibhirine die hebben voorgeleefd wat het betekent om te beminnen. Deze Lode van Hecke is nu door paus Franciscus benoemd tot bisschop van Gent. Een betere herder kunnen ze daar niet krijgen. Ik werd er stil van en had het gevoel dat de genade van God ons even aanraakte.

Bidden
Gisteravond werd ik stil van een mailtje uit Méounes-les-Montrieux. De nieuwe prior van dat kartuizer klooster is ook een Nederlander, net als zijn voorganger Marcellin Theeuwes die begin dit jaar is overleden en bijna vijftien jaar een tochtgenoot in mijn leven is geweest. Hij staat ook centraal in de nieuwe editie van De Reis van je Hoofd naar je Hart. Zijn opvolger berichtte mij dat hij op de begraafplaats van de kartuizers even had gesproken met Dom Marcellin. En hij had daar ervaren dat Marcellin vanuit zijn graf voor ons bidt maar ons ook vraagt voor hem te bidden. Hij dankte me bij voorbaat voor het gebed. Ik ben er stil van: dood en leven verbonden in het gebed, in God is geen dood en is er steeds een nieuw begin. Op de eerste zondag van de Advent is het wonder er al en wordt het stil in mij.

Leo Fijen