Jaap Veerman (1956, Volendam) werd in zijn leven zwaar beproefd. Bij de Nieuwjaarsbrand in 2001 kwam zijn zoon Lennart om het leven. Het dochtertje dat daarna geboren werd, stierf vlak na haar geboorte. Muziek maken, zijn grote liefde, bood hem jarenlang geen troost meer. En toen werd hij ook nog ernstig ziek. Toch lukte het hem zich te verzoenen met zijn leven. “Je moet leren van alles wat je meemaakt.”

“Het is een lange tocht geweest. Ik ben boos geweest, opstandig, verdrietig. Waarom gebeurt dit? Wat is de zin? In 2014 was ik op sterven na dood. Ik had een tumor in mijn nek èn ik bleek al heel lang een maagzweer te hebben. Door een bloedtransfusie knapte ik enorm op. Ook de operatie aan mijn nek kwam ik goed door. Ik heb me geconcentreerd op het licht. Als je de kracht van God wil voelen, moet je naar de zon kijken: licht van God, waardoor alles leeft en groeit.” Na de tumor krijgt Jaap reuma. Er volgt nog een operatie, maar het licht laat hem niet meer los.

“Het is wonderbaarlijk, ik heb alles weer opgepakt, ook de muziek. Alles gebeurt met een bedoeling. Wat die bedoeling is, is een mysterie, maar er is een kracht die mij draagt en helpt het leven aan te kunnen. Ik ben niet bij de pakken neer gaan zitten, daar komt het in essentie op neer. Mijn boosheid heb ik kunnen loslaten door de kracht van compassie. Vandaaruit kon ik vergeven en verzoenen. Ik heb ook compassie met mezelf, mijn beproefde lijf. En ik verzoen me er dagelijks mee dat ik een mens ben en fouten maak. Daarnaast vertrouw ik erop dat ik Lennart en mijn dochtertje Madelène weer zal zien. Dat geeft me de kracht het leven te leven, te omarmen en met volle teugen in te nemen.”

Uit Klooster!10 blz. 22
Tekst Kalien Blonden, foto Rogier Veldman Photography