Zuster Maria Gratia (Sittard,1981)

Voor zuster Maria Gratia (Casa Carmeli, Vogelenzang) was 1 juli 2017 een bijzondere dag. De dag waarop ze haar eeuwige gelofte aflegde en voor altijd verbonden werd met God, met Christus, met het kloosterleven van de zusters karmelietessen. ‘Een heel mooi en intens moment.’

Als Petra Plas rond haar achttiende ernstig ziek wordt, heeft ze veel tijd om na te denken. Over het leven, over God. In eerste instantie is ze boos, boos omdat ze zo ziek is. ‘Wie is God?’ vraagt ze zich af. Die vraag blijkt het begin van een lange reis. ‘Toen ik me verdiepte in God en in Jezus werd ik verliefd. Verliefd op God, hoe kan dat? Uiteindelijk kreeg die verliefdheid een naam: roeping. Ik voelde in mijn hart dat ik zuster wilde worden. Toen aan de vooravond van mijn inkleding de maten werden opgemeten voor mijn habijt, voelde ik vlinders in mijn buik. Het is niet te omschrijven hoe diep dat gaat.’

‘Hardop uit mogen spreken dat ik voor eeuwig de gelofte van maagdelijk leven, armoede en gehoorzaamheid afleg – het was een bevestiging. De afronding van de vormingsperiode en tegelijkertijd het begin van een leven in volheid met Hem. Als symbool kreeg ik een houten kruis met mijn naam erop. Dat hangt boven mijn bed, het herinnert me eraan dat ik voor eeuwig met Hem verbonden ben. Dat ik mijn eeuwige gelofte heb afgelegd, betekent niet dat ik klaar ben: het is als een ja-woord, dat ik elke dag weer vernieuw. Elke dag begin ik opnieuw met me te geven aan Jezus. Voor eeuwig, voor altijd, dat houdt nooit op.’

Foto: Gerard Oonk