De tranen van Adelbert

Een historische dag in Egmond. Want we gaan terug in de tijd met een speciaal biertje. Dat heeft een bijzondere naam gekregen De tranen van Adelbert.

In het vroege najaar van 2018 mocht ik alle vrijwilligers van de Urbanuskerk van Bovenkerk-Amstelveen toespreken, over kansen om het verschil te maken als lokale geloofsgemeenschap. Het was een prachtige afsluiting van de restauratie van de kerk. En aan het einde van deze lezing herhaalde ik wat de sprekers voor me hadden gezegd: wat er ook gebeurt in je leven als parochie, hoe het ook verder zal gaan, je bent als vrijwilliger het geliefde kind van God, want Hij heeft beloofd er altijd te zijn.

Als je geroepen wordt, moet je gaan. Afgelopen vrijdag ontving ik een mailtje van onze pastor Gerard de Wit. Hij riep me, ik ging. Beiden wisten we niet dat de dood zo nabij was. En door die laatste ontmoeting was er die laatste zegen. En ook de troost van dat laatste gebed samen. Dat heet genade die ons voor altijd verbindt, door de dood heen.

Omgekeerd huisbezoek. En dan door op reis met elkaar te gaan. Bestuursleden leren op zo’n dagje uit de vrijwilligers veel beter kennen, het pastorale team heeft oor en oog voor mensen uit alle hoeken en gaten van de parochie. De vrijwilligers zelf ervaren dat ze gezien en gewaardeerd worden en leren de dragers van andere locaties ook nog eens goed kennen.