Broos is ons leven
Eigenlijk bel ik haar op het verkeerde moment. Dat realiseer ik me pas als ik haar stem hoor aan de andere kant van de lijn. Ik wil haar vragen of ze een gebed wil maken. Dan hoor ik haar twijfelen, priorin Maria Magdalena van Bussel van de Norbertinessen van Sint Catharinadal in Oosterhout.

Bidden in de woestijn van het leven

In de nieuwe bundel voor de veertigdagentijd schrijft Harrie Smeets, de bisschop die al ruim anderhalf jaar vecht tegen een ernstige ziekte een aansprekend gebed. Dit is zijn gebed voor de weg door zijn leven en door het bestaan van ons allemaal. En zo is hij een voorbeeld voor ons allemaal. Dat voorbeeld wordt gevolgd door alle bisdommen en veel vrouwelijke religieuzen uit die bisdommen. Alle bisschoppen schrijven verschillende meditaties en gebeden bij de zondagen in de Vastentijd en de religieuzen uit die bisdommen voegen daar verstillende gebeden aan toe. Zo trekken alle bisdommen samen op in de crisis van onze tijd om ons te richten op het meest wezenlijke: hoe kun je in de woestijn van het leven leerling van Christus zijn?

Beste Andries, dit is mijn antwoord op jouw woorden over genade, rond hervormingsdag. Niet door goede werken, maar door Gods gerechtigheid in Christus. Dat is de genade die tot mij komt door mensen, heel nabij. Dat is de glimlach als ik die woensdag aan haar sterfbed kom. Ze kan niets meer, Boukje, er breekt een bevrijdende glimlach door. Dat is Christus zelf die me toelacht.

Zielsverwantschap rond de Bijbel

Zielsverwant. Dat is het goede woord. Zo voel ik dat, al bijna 35 jaar. Zielsverwant met Andries. Dat kan ik niet uitleggen. Zoiets gaat verder dan woorden.