De periode tussen Pasen en Pinksteren heeft trekken van laten betijen en sudderen. De leerlingen van Jezus konden niet zomaar de wereld in. Ze moesten rouwen, de nieuwe belevenissen op een rijtje zetten, dat laten rijpen en tot ontwikkeling laten komen. Om dan kracht te vinden en geschonken te krijgen om in een nieuw ‘zijn’ naar buiten te treden en te staan voor de zaak. Die tijd van omvormen kan je niet overslaan.

Een onontkoombaar deel van ons bestaan is dat we worden bestookt met aanbiedingen, meningen en verlokkingen. In ons omgaan met de wereld die ons omringt en met mensen moeten we voortdurend keuzes maken in alle informatie die op ons afkomt.

Met een palmpaasstok heb je de hele Goede Week in handen. 
Zo kun je een palmpaasstok maken, en terwijl er geknutseld wordt samen de betekenis van de verschillende symbolen doornemen. Met een filmpje voor de (klein)kinderen.

Het zit blijkbaar zo in de aard van mensen gericht te zijn op groter, meer en uitbreiden, dat ‘minderen’ een noodzaak en steeds terugkerende uitdaging is. De achterliggende redenen zijn vaak divers en complex. Het gerecht dat ter ondersteuning van het minderen wordt aangeboden lijkt wel de Pelé van de Braziliaanse keuken te zijn: De feijoada is een schotel die iedereen kent en samenbrengt.