Het blijft afschuwelijk als het goede dat we doen met kwaad wordt vergolden; je bedoelt het goed, je doet het goed, je geeft liefde, maar dat betekent niet altijd dat je ook liefde terug krijgt. Toch moet je doorgaan, want alleen de liefde wijst ons de weg, de liefde overwint.

Schriftlezingen: Nehemia 8,2-4a+5-6+8-10; 1 Korintiërs 12,12-30 (of: 12-14. 27) en Lucas 1,1-4 + 4,14-21

In een gezin is het zo dat je elkaar moet verdragen: de een is meer zus, de ander is zo. Geen enkele relatie kan stand houden zonder een flinke dosis verdraagzaamheid en een liefde die ook offers weet te brengen. Een groot gezin is daarom niet zo slecht: daar leer je zulk soort dingen. Dat geldt natuurlijk ook voor het grote gezin van de Kerk.

Schriftlezingen: Jesaja 62,1-5; 1Korintiërs 12,4-11 en Johannes 2,1-12
Dit verhaal van de bruiloft van Kana gaat over ons leven en de liefde van God. Want zo gaat het ook in het leven van mensen: soms is het echt op, dan zie wij het niet meer zitten, we weten niet hoe het verder moet. Weg vreugde, weg uitzicht en hoop. Of het nu gaat om werk, bedrijf, relatie, gezin of gezondheid, of dat we misschien geen toekomst meer zien voor onze westerse beschaving en cultuur, of hoe dan ook: we kennen allemaal de ervaring dat we soms niet zien hoe het verder moet. Het is op, over, uit.

We ervaren een kind als een kostbare schat ons in bruikleen gegeven, een bijzonder geheim dat ons overstijgt. Daarom zeggen we dat alle mensen kinderen zijn van God: zij lijken op hun aardse ouders, maar dragen in zich ook het beeld van God; ieder mens brengt iets nieuws, iets oorspronkelijks in deze wereld, dat er nog niet eerder was.