Willibrord was een Angelsaksische monnik uit Northumbria met met elf anderen zijn vaderland verliet om als missionaris in onze streken het geloof te gaan verkondigen. Samen met zijn collega’s zette hij zich in voor de verspreiding van het christendom in het land der Friezen.

Door Paus Sergius I werd hij in 695 tot bisschop gewijd en daarna vestigde hij zich in Utrecht. Daar herbouwde hij het kerkje dat door de Friezen verwoest was. Bijna vijftig jaar was hij in deze streken werkzaam.

Hij stierf in de abdij van Echternach in 739. In 1939 werd Sint Willibrord door Paus Pius XII uitgeroepen tot patroon van de Utrechtse kerkprovincie. Zijn feest wordt op 7 november gevierd. In onze tijd staat Willibrord symbool voor de oecumene, zoals ook zichtbaar wordt in de activiteiten van de Katholieke vereniging voor Oecumene Athanasius en Willibrord.

Een van de vele legendes

Op een keer stootten ze op twaalf arme bedelaars die langs de weg zaten om voorbijgangers om een aalmoes te vragen. Willibrord zag hen vriendelijk aan en gaf één van zijn gezellen een wek dat hij een goede kruik wijn uit de bagage tevoorschijn moest halen. Toen zij alle twaalf voldoende gedronken hadden, en nog een laatste dronk hadden genoten tot heil en zegen van iedereen en nu werkelijk niet meer konden en zo hun weg vervolgden, toe bleek bij het wegbergen van de kruis, dat zij nog altijd even vol zat als tevoren en wel met de beste wijn die je je denken kon. (heiligen.net)