Beproevingen kennen wij ook. Ons geloof, ons vertrouwen en onze trouw aan God worden op de proef gesteld, nu ook weer, in het missiegebied dat ons land weer is geworden, rijp voor nieuwe evangelisatie. Want in een geseculariseerde maatschappij zullen er steeds omstandigheden en gebeurtenissen zijn die ons geloof aanvechten en die ons vertrouwen op de proef stellen. Maar er zullen ook altijd weer – ook in deze tijden van corona – momenten zijn die ons geloof juist kunnen bevestigen, ons vertrouwen kunnen sterken. Het gaat er dus mede om dat we altijd op zoek blijven gaan naar wat ons nieuwe impulsen kan geven, voor nieuwe inspiratie. Willibrord zocht die impuls voor zijn eigen leven in een klooster buiten zijn vaderland. Hij ging met moed en veel vertrouwen naar een onbekend gebied. Hij hield zich vast aan het vertrouwen dat zo rijk wordt beloond.

Het evangelie van vandaag verhaalt ons van de laatste ontmoeting van Jezus met zijn leerlingen. Ze hadden veel met hem meegemaakt, talloze wonderen ervaren. Ze hadden Zijn woorden gehoord en dagelijks in Zijn nabijheid mogen vertoeven, maar ook Zijn kruis gezien. En ze hadden de verrezen Heer een aantal keren mogen aanschouwen. ‘Toen zij Hem zagen, wierpen ze zich in aanbidding neer; sommigen echter twijfelden.’ De meeste apostelen vertrouwden zich aan Hem toe en zij aanbidden Hem. Sommigen echter twijfelen. We weten echter dat die twijfelaars heiligen zijn geworden, heilige apostelen. Dat geeft ons moed, want zij hebben getwijfeld, na al hun ervaringen, na zoveel met Hem gedeeld te hebben. Dan is er ook nog hoop voor ons met ons kleine geloof, met onze weinige moed, met onze zwakheid en twijfels!