Waar kies ik zelf voor?

Het leven loopt vaak anders dan je het gepland hebt. Toen ik theologie ging studeren, wist ik één ding zeker: ik zag mezelf werkzaam in vele vormen van pastoraat, maar met mijn studie theologie wilde ik niet in het onderwijs terechtkomen. Dat baseerde ik op mijn eigen ervaringen met catechese op de middelbare school: dat was vaak een rommeltje, met leraren die het slecht aanpakten. Min of meer toevallig, zonder het gepland te hebben, heb ik tijdens mijn studie stagegelopen in het onderwijs en daardoor moest ik mijn beeld bijstellen. Ik ontdekte dat werken in het onderwijs ook een vorm van pastoraat kan zijn. Uiteindelijk heb ik in Haarlem tien jaar voor de klas gestaan op een VO-school, en ik werk nog steeds in het onderwijs, nu op de Interconfessionele PABO in Amsterdam. Ik wilde die weg niet gaan en toch werk ik al jaren in het onderwijs.
 In deze tijd waarin we allemaal autonoom willen zijn en het zelf voor het zeggen willen hebben, is de werkelijkheid vaak weerbarstiger. Waar kies ik zelf voor en waar wordt er voor mij in het leven gekozen? En wie is het dan die voor mij kiest? Ik ben in de afgelopen dertig jaar meer en meer de formuliergebeden gaan waarderen. De woorden van gebeden halen je uit je kleine ik-gerichte wereld. De woorden die je bidt, doen een concreet appel op mij. De bede uit het Onzevader, ‘Uw wil geschiede’ en in het Angelusgebed: ‘Zie de dienstmaagd des Heren, mij geschiede naar Uw Woord’ doen zo’n appel op mij. Durf ik los te laten? Durf ik me bij de hand te laten nemen en in vertrouwen op weg te gaan? Durf ik me over te geven? Als je deze gebeden hardop uitspreekt, weet je dat we niet altijd te kiezen hebben. De onverwachte wendingen op mijn levensweg illustreren dit maar al te goed.

Ik had nooit gedacht dat ik voor een derde keer zou intreden… Na enige tijd heb ik de abt geschreven om een afspraak te maken. Na het eerste gesprek zei hij geen ja en geen nee. We gingen met elkaar verder in gesprek en uiteindelijk heb ik gevraagd of ik in de kleine gemeenschap van Hierden mocht intreden. Dat gebeurde, sinds 2016 woon ik hier op De Essenburgh. Eerst als huisgenoot en op 26 augustus van het vorig jaar ben ik ingekleed. Ik blijf drie dagen per week lesgeven in Amsterdam en combineer dat met het gemeenschapsleven op De Essenburgh. Het is voor mij de ideale combinatie. Dit is vita mixta, dit is thuiskomen. Dertig jaar later is het zover, nu ik 54 ben.

Rob Tanke
Norbertijnen van de Abdij van Berne, De Essenburgh, Hierden

foto: De Essenburgh, website Abdij van Berne