Nadat Arno Cuppen en Huberta Wiertsema ieder hun eigen camino hebben gelopen, vertrekken ze in 2002 samen vanuit Sevilla om naar Santiago te lopen. Onderweg komt het idee: zullen we samen een pelgrimsherberg beginnen? Vijftien maanden later openen ze hun herberg in Saint-Jean-Pied-de-Port en geven die de naam L’Esprit du ChemiN: de geest van de weg. Heel bewust kiezen ze voor een non-profit-constructie: ze werken als vrijwilliger in hun eigen herberg. In Reizen langs de Sterrenweg lees je over de pelgrimstochten van de auteurs naar Santiago en dwars door Europa richting Jeruzalem. En over hun leven in de herberg, eerst in Saint-Jean-Pied-de-Port en later in Le Chemin. Dit jaar vieren ze hun 20-jarig jubileum als herbergiers.

Pelgrimstochten
Voor zowel Huberta als Arno begint het pelgrimeren met de tocht naar Santiago. Arno loopt vanuit Arnhem naar Santiago en daarna door naar Fisterra. Het jaar daarop loopt Huberta van Le Puy-en-Velay naar Santiago. “We keken er enorm naar uit, maar we hadden er geen flauw benul van dat die onze levens op hun kop zouden zetten. En dat is precies wat daarna gebeurde.” In het eerste hoofdstuk nemen de auteurs je mee terug naar hun camino’s. Ze vertellen ieder hun eigen verhaal, via de zeven etappes van de Reis van Betekenis. Hun ervaringen werken nog steeds door. Daarom schrijven ze ook een terugblik. Die vind je steeds op de rechterpagina, tegenover het verhaal over de reis.

Reis van Betekenis
Arno en Huberta ontwikkelden het concept van de Reis van Betekenis. Daarin wordt de pelgrimsreis beschreven in zeven etappes: oproep, vertrek, op reis, pelgrim, reisgenoten, aankomst, thuiskomst. Iedere pelgrim maakt zijn eigen reis (door het leven), en toch is er ook een rode draad die ervaringen kan verbinden. Het verhaal kan pelgrims inspireren om met zichzelf en met anderen in gesprek te gaan. Overeenkomsten én verschillen met de reizen van anderen kunnen de eigen ervaringen en inzichten verdiepen. De complete opzet van de Reis is te vinden op de website van de herberg. Ook de opzet van het boek is aan de hand van de zeven etappes.
“Je wordt uitgedaagd om je vertrouwde omgeving achter je te laten en op pelgrimspad te gaan. Onderweg wachten je hindernissen èn hulp. Ook wachten je ontmoetingen, met je zelf, met anderen en met het andere. Als je je bestemming hebt bereikt, is het tijd om terug naar huis te gaan. Dáár kun je je ervaringen en inzichten delen met anderen. Dáár sta je voor de uitdaging om die ‘schat’ een plek te geven in je ‘gewone’ leven en zo betekenis te geven aan je reis”.

Herberg en non-profit
De eerste herberg staat in Saint-Jean-Pied-de-Port, Frans Baskenland, aan de voet van de Pyreneeën. Veel pelgrims beginnen hier aan hun tocht naar Santiago. Na een ingrijpende verbouwing met veel hulp van vrijwilligers ontvangt L’Esprit du ChemiN halverwege 2003 de eerste gasten.
Arno en Huberta: “We kiezen radicaal voor een non-profit herberg, omdat we niet willen meedoen aan een wereld die draait om geld, groei en ‘dikke ik’. We willen, heel praktisch, laten zien dat het ook anders kan. (…) We zullen afwisselend zes maanden als vrijwilliger in de herberg werken, op basis van kost en inwoning, en zes maanden betaald werken in Nederland. We hebben dus véél minder inkomsten dan voorheen. Huberta gaat terug naar een contract voor 50% als coach en trainer in de winters. Arno zal dan tijdelijk werk zoeken.” Uiteindelijk zal zelfs het ‘winterwerk’ ophouden en doen ze vooral andere activiteiten die passen in ‘de geest van de weg’.
Na een aantal jaren is het door de explosieve toename van het aantal pelgrims op de camino zó druk geworden in Saint-Jean dat deze plek niet meer prettig voelt: te benauwend, te veel commercie, te weinig privacy. De herberg wordt overgenomen door een vriend en L’Esprit gaat verder in Le Chemin, een piepklein dorpje in Bourgondië, slechts één etappe verwijderd van Vézelay. Er volgt wederom een flinke verbouwing, en parallel daaraan komen de eerste gasten in 2014 aan. Deze plek is, na de drukte van Saint-Jean, veel meer een rustpunt om te herbronnen.

Steentje bijdragen
“Nogal wat pelgrims zeggen: ‘Er is een leven vóór en een leven ná de camino.’ Zo ervaren dat wij dat zelf ook. Iedereen beleeft dat kantelpunt, die reis, op een eigen manier en iedereen leert daar zijn of haar lessen voor ‘thuis’. Hoe dan ook, het gevoel is heel sterk: het is een reis van betekenis. Wij gunnen iedereen zo’n reis en dragen graag ons steentje bij. Die wens blijkt steeds opnieuw sterker dan onze twijfels.”
Pelgrimeren kan ook nu, in deze tijd, een bredere betekenis hebben. Het ‘licht reizen’ en eenvoudig leven van de pelgrim geeft voldoening en biedt aanknopingspunten voor een meer duurzame en rechtvaardige wereld. Zie hiervoor het laatste hoofdstuk van het boek.