Pelgrimeren. Ik sta – Marga Zwiggelaar
Een jezuïet, een missiezuster, een redemptorist en een dominicanes. Hun totaal verschillende achtergronden staan die ene gelijksoortige ervaring niet in de weg: pelgrimeren is je laten meenemen, je toevertrouwen. En dat kan overal. Ook als je stilstaat in een museum.
Marga Zwiggelaar ‘Elke plaats kan heilig zijn’
Ze is fanatiek wandelaar, maar een officiële pelgrimstocht heeft ze nooit gemaakt. ‘Een stadswandeling kan ook een pelgrimage zijn. Het gaat erom dat je met aandacht loopt. Dan kan ik ook in de stad tot gebed komen. Zonder woorden voel ik me verbonden met mezelf, mijn omgeving, met het goddelijke. Dat ervaar ik als iets dat mij draagt, een dragende bodem. Op zo’n moment komt alles intenser binnen, heel zintuigelijk. Je hoeft er niet eens de deur voor uit: ook op je eigen kamer, in je eigen hoofd kun je pelgrim zijn.
Marga heeft een boekje geschreven over pelgrimeren in haar eigen wijk en werkt momenteel mee aan het oecumenische project Wegen met zegen, een pelgrimsroute door de Overbetuwe. ‘Wandelen is een bezinnende bezigheid. Dominicanen zeggen: “God zien in alle dingen.” Ik kan uren in verwondering kijken naar een grasspietje of een mier, maar ook naar een schilderij. Kunst leert je, net als religie, op een andere manier kijken naar de dagelijkse werkelijkheid. Het doet een appèl op je, om je te verbinden met een groter verhaal. Pelgrimeren is een veranderingsproces, je verandert onderweg. Of je nu loopt of naar een museum gaat, dat maakt eigenlijk niet uit. Als je het met aandacht doet, kan elke plaats heilig zijn.’
Klooster 18! Pelgrimeren, blz. 81
Tekst: Kalien Blonden, Foto: Gerard Oonk
Kijk ook eens op Wegenmetzegen.nl