Ze konden het bijna niet geloven
De Heer is verrezen! Deze boodschap herhaalt de liturgie vele keren. De Heer is verrezen, Hij heeft de dood overwonnen! “Alleluja”, is de juichkreet van Pasen. Dat Bijbelse woord betekent: “Looft de Heer”. Het is een boodschap die vaak herhaald moet worden, want zelfs de apostelen en de andere leerlingen van Jezus hebben er moeite mee om dit te kunnen geloven: hun Heer en Meester naar wie ze zo hadden opgekeken en die als een misdadiger gruwelijk ter dood was gebracht, was die werkelijk weer levend? Was Hij echt opgestaan uit de dood? We zien in de Bijbelverhalen hoe die leerlingen van Jezus lange tijd moeite blijven houden om het echt te geloven, zich daaraan over te geven: pas als Jezus voor hun ogen iets opeet of het brood met hen breekt, zoals Hij bij het Laatste Avondmaal had gedaan, of hen opnieuw een massa vis laat vangen, zoals Hij lang geleden had gedaan toen Hij zijn leerlingen had geroepen om hun vissersboot en de netten in de steek te laten om Hem te volgen, met Hem mee te gaan, pas dan begint langzaam tot hen door te dringen, dat het werkelijkheid is: “Christus is verrezen! Hij is werkelijk verrezen!” En echt vol vuur en overtuiging waren zij pas op het Pinksterfeest, toen hun de heilige Geest werd gegeven en Die hen vervulde met liefde, met kracht, met geloof en vertrouwen.

De zegeningen zien
De apostelen en de andere leerlingen waren mensen zoals U en ik: met hun twijfels, hun vragen, met hun goede en hun slechte dagen. Zo is het leven, ook voor ons. Soms zit het mee, soms zit het tegen, soms voelen we ons goed en sterk, dan weer ervaren we ons leven als een beproeving, zijn we bang voor wat gaat komen, of zien we niet hoe het verder moet. Ons leven kent “ups” en “downs”. Nu is de ene persoon gewoon wat zwaarder op de hand dan een ander. De een ziet overal oplossingen, een ander ziet overal problemen, voor de een is het glas altijd minstens half leeg, voor een ander is het zeker halfvol. Toch is het niet alleen een kwestie van temperament. Het is zeker ook niet zo dat iemand die meer voorspoed lijkt te hebben in het leven, daardoor ook gelukkiger is. Je bent niet per se gelukkig wanneer je rijk bent, maar wel wanneer je je rijk weet, wanneer je je zegeningen ziet.

Geloof je in een nieuw begin?
Uiteindelijk is het allemaal ook een kwestie van geloof en vertrouwen. Geloof je dat alles uiteindelijk ergens goed voor is? Dat zelfs het kwaad dat overal in de wereld gebeurt, uiteindelijk een doorgang zal blijken te zijn naar leven en geluk, naar vreugde en vrede, zoals de gruwelijke dood van Jezus aan het kruis de weg was waarlangs God ons heeft verlost en bevrijdt uit de dood en de greep en de macht van het kwaad? Kun je geloven en vertrouwen dat God uit en door de narigheid, de tegenslag, de pijn en het verdriet voor ons een toekomst bouwt? We worden uitgenodigd om heel het wereldgebeuren en ons eigen leven te zien in het licht van het lijden, sterven en verrijzen van de Heer. De Heer is verrezen!

Het sadistisch universum
Toen ik jong was las ik vaak in de boeken van Willem Frederik Hermans. Hij was een atheïst, volstrekt ongelovig, hij meende dat het leven geen enkele zin had en dat de mensen veel slechter waren dan ze vaak aan de buitenkant lieten blijken. Hij schreef veel boeken die zich in de oorlog afspeelden en een werk dat heet “Het sadistisch universum”. Had hij gelijk? Als je de wereld bekijkt, zou je het misschien wel denken. Hoeveel mensen leven niet in verschrikkelijke omstandigheden, waar wij zelfs geen idee van hebben. Toch zou ik niet in de wereld van Hermans willen wonen, want het is een wereld zonder hoop, zonder geloof, zonder vertrouwen. Al dat negatieve, dat sadisme, heeft bij hem het laatste woord. Meer is er niet.

De hoop is sterker, het vertrouwen krachtiger…
Maar er zijn ook mensen die het ander zien. Zelfs in de strafkampen van het Sovjetrijk waar zo’n 18 miljoen mensen vast zaten, werd de Paasgroet doorgegeven. Ik heb in mijn leven veel mensen ontmoet die van alles op hun bordje kregen, maar kracht vonden bij God om er doorheen te komen. Een moeder die al haar zonen aan dezelfde erfelijke ziekte zag overlijden; ouders die hun kindje weer moesten afstaan dat ze na jaren wachten toch nog hadden gekregen; een man die zijn werk, zijn geld en toen ook nog zijn vrouw verloor… Ik zou nog vele voorbeelden kunnen noemen. Het kruis kan zwaar zijn, als er dan geen hoop is wordt het ondragelijk. God neemt het kruis niet van je af, maar helpt je het te dragen. Wellicht hebben we allemaal wel mensen gekend met zo’n heel sterk geloof waarmee ze de grootste moeilijkheden konden overwinnen. Dat geloof is dan altijd een vertrouwen dat het leven sterker is dan de dood, dat de zin het wint van de onzin, dat de Heer ons niet voor het kruis behoedt, maar ons wel de verrijzenis schenkt.

Vrede zij U!
Jezus zegt het Zijn leerlingen keer op keer: “Vrede zij met je”. “Wees niet bang”. Natuurlijk zegt Hij dat niet als er niets is om bang voor te zijn. Als er geen redenen zouden zijn waarom de vrede ons hart zou kunnen verlaten, was de Heer hier niet over begonnen. Hij zegt ons dit juist omdat we zo gemakkelijk vertwijfeld kunnen raken, het niet meer zien zitten en angstig worden. “Vrede zij U”. Onze duisternis is als een tunnel, aan het einde is er licht. Een christen is dus eigenlijk per definitie een optimist. Probeer daarom altijd die ene bloem te zien die op de ruïnes van het leven groeit en bovenal: vertrouw dat het geluk en het leven sterker zijn dan lijden en dood, want de Heer is verrezen!

† Jan Hendriks

Afbeelding: MH Rhee via Pixabay