Pasen jaar B – Gebeuren wonderen werkelijk?

Schriftlezingen: Handelingen 10,34a+37-43; Kolossenzen 3,1-4 en Johannes 20,1-9

Geloof je in wonderen? 
Bij Pasen horen eieren, zoveel weet de gemiddelde Nederlander nog nét van dit feest. Want bij de vraag wat we met Pasen eigenlijk vieren is de score in alle enquêtes heel erg laag. En dat Jezus is opgestaan geloven nog weer minder mensen. Wat is Pasen? Sommige christenen antwoorden dat het feest gaat over de leerlingen die op Pasen weer grond onder de voeten voelden. Uiteindelijk gaat het natuurlijk over de vraag: Geloof je in wonderen of geloof je alleen in wat je rationeel kunt verklaren?

Geloven in wonderen is voor ons niet zo gemakkelijk meer, omdat we alles denken te kunnen verklaren. In Lourdes was er eens een arts die een vrouw bijstond die daar terminaal was geworden; haar buik was helemaal opgezwollen. Maar die zieke wilde per se naar de grot waar Maria aan Bernadette was verschenen. Daar zag die arts voor zijn ogen het dunne dekentje dalen, haar buik werd weer normaal en zij was ineens gezond. Die arts had een wonder gezien, maar kon niet anders dan het rationeel proberen te verklaren. Vele jaren later is de man weer terug gegaan en heeft hij in Lourdes toch nog het geloof gevonden, maar langs een heel andere weg: zijn trotse hart begon te smelten, hij werd er eenvoudig als een kind. Het had niet in zijn wereldbeeld gepast, dat God hier op aarde iets zou bewerken, een wonder zou doen; totdat hij zich over kon geven.

In het evangelie van vandaag komt er één tot geloof bij het zien van de tekenen van het lege graf, het is Johannes, de leerling die Jezus liefhad. Hij had een sterke band met Jezus. Bij die Johannes kwam er dus iets bij: niet alleen de “ratio”, ook het hart. Zonder hart, met louter “ratio”, kom je niet tot geloof, want geloof is altijd ook een verbinding van hart tot hart met God.

Dood als een steen
De meeste mensen komen dus niet verder dan dat Pasen met eieren heeft te maken. Maar die eieren zijn toch wel belangrijk. Een paar jaar geleden was ik bij zusters te gast. Na de Mis heb ik met de zusters ontbeten en op mijn bordje stond pontificaal een prachtig ei opgesteld met een lepeltje ernaast, maar hoe ik ook tikte, at ei gaf zijn geheimen niet prijs. Toen kwam Moeder Priorin pakte het ei en liet het op de tafel stuiteren. Het was van rubber! Het stuiterde flink en het leek wel echt maar er zat natuurlijk geen leven in en ook geen ei. Als we naar een ei kijken, zien we iets dat lijkt op een steen, hartstikke dood. Niets is doder dan een steen!

Maar hij kwam tot geloof…
Ook op Pasen is er een grote steen: de steen die de ingang van het graf bedekt. Koud, zeer zwaar en zonder leven was die steen waarmee die onderstreepte dat Jezus werkelijk dood en begraven was. Maar de steen was weggerold en het graf was leeg, alleen de attributen van de begrafenis waren achter gebleven: de zwachtels en de zweetdoek. Wie dat ziet kan er natuurlijk allerlei redeneringen over opzetten: dat is zus of zo, dat komt hierdoor of daardoor. Maar Johannes kwam tot geloof in de verrijzenis: De Heer is verrezen, Hij leeft, Hij is opgestaan!

Het ei
Zo’n ei is wel een heel mooi beeld voor wat er met Pasen is gebeurd: een ei ziet er dus uit als een steen, lijkt dood. Als wij dat ei open tikken, kunnen we de inhoud verorberen; leven zit er dan niet in. Alleen als het ei van binnenuit geopend wordt, dan moet het wel een kuiken zijn, nieuw leven dat te voorschijn kruipt, mooi beeld van de Heer die uit het graf komt, opgestaan ten leven. Wie een leeg ei ziet, kan dus nog twee kanten op: is het leeg gegeten of kwam er een kuiken uit? We zullen geneigd zijn te denken dat er ei gegeten is als we geen kuiken zien lopen. Maar het kan allebei…

Open staan voor het wonder
Wie kan geloven in een wonder, die mogelijkheid in zijn geest niet uitgesloten heeft, die kan een dimensie beleven die het leven waardig en waardevol maakt; het is een daad van nederigheid, een beetje loslaten dat onze redenerende ratio het centrum van alles zou zijn, het is openstaan voor een wonder…. Ook in iedere relatie tussen mensen speelt dit een rol; je kunt niet alleen afgaan op ratio, niet alles berekenen en uittellen; het gaat om inleven, om liefde, om iets wat twee mensen overstijgt. De mooie, diepere dingen hebben eigenlijk altijd iets van een wonder…

Op Pasen worden we inderdaad uitgenodigd ons te openen voor zo’n wonder, dat er méér is méér dan wat onze ratio kan berekenen… We worden genodigd het wonder te zien, te geloven in de Heer die de dood overwint, die in ons leven wonderen kan bewerken en allen laat delen in Zijn nieuwe leven.

† Jan Hendriks

Afbeelding: Dieric Bouts (omgeving van), Mauritshuis, ca.1480

Vier keer per jaar een nieuwe, rijk gevulde Klooster! om even mee op adem te komen.
Nu voor maar € 45!