Heb oog voor je eigen verlangen en dat van je hart

Ik sta meestal om zes uur op, ik ben altijd de eerste. Zo heerlijk is dat, alles is nog rustig, er zijn nog geen prikkels. Half acht hebben we de viering, daarna is er ontbijt en om tien uur een kopje koffie. Om kwart over twaalf komen we bij elkaar voor de middagviering en we zien elkaar daarna om drie uur bij een kopje thee. Om zes uur eten we samen een boterham en om zeven uur is de avondviering. Daarna is er nog koffie en gaat ieder zijn eigen gang. Om tien uur ga ik meestal naar mijn kamer. Dit ritme van bidden en gemeenschapsleven heb ik nodig. Je wordt verwacht.

Dat is het wezen van gemeenschap: dat je er bent met en voor de ander. Van mensen die meeleven wordt ook verwacht dat ze het ritme oppakken en de waarde gaan ontdekken van het in een gemeenschap samenwonen. Het lijkt wel of ze meer dan vroeger openstaan voor de waarde van gemeenschapsleven en contemplatie. Dat bidden krijgen ze zelf niet voor elkaar, ze hebben de structuur van gemeenschapsleven nodig. We maken nu mee wat we niet hadden durven dromen: jonge mensen komen terug en uiten het verlangen om echt deel te worden van onze gemeenschap. Dat is een groot geschenk. Misschien speelt onze verbondenheid met de aarde daarin ook wel een rol. We leven dichter dan ooit bij de schepping; onze levens spelen zich hier af. Als we God zoeken, moeten we niet naar de hemel kijken, maar naar alles op aarde. Hier beneden gebeurt het, hier wordt het voorjaar en zien we de groeikracht van alles. Die komt niet van ons. Als je zo dicht bij de aarde leeft, krijg je eerder oog voor Degene die ons overstijgt. Uiteindelijk gaat het daar om. Als je dat niet zoekt, moet je niet aan zo’n avontuur beginnen. Een avontuur blijft het. In die zin is er in mijn leven niets veranderd. Mijn devies is simpel: heb oog voor je eigen verlangen en dat van je hart, want daar is God aan het werk. En niet te veel mitsen en maren, want een leven met God kan alleen maar onbezonnen beginnen.

Zr. Marie Madeleine
Zusters Augustinessen van Sint Monica te Hilversum

foto: Maria van Mierlo