Niemand uitgesloten
Een grote dag voor alle christenen is het feest van de Openbaring des Heren, met de drie wijzen uit het Oosten die na de arme herders het Kind bezoeken en die ons duidelijk maken dat de kersttijd al weer bijna voorbij is. De drie wijzen worden gewoonlijk afgebeeld als afkomstig uit verschillende rassen en naties en de één jong, de volgende van middelbare leeftijd en de derde als een echte senior. Zo wordt ons aangegeven dat Jezus Christus voor iedereen geboren is: rijk en arm, oud en jong van welke huidskleur of afkomst we ook zijn. Jezus Christus, de Verlosser,  is er voor iedereen; dit Kind werd geboren voor allen; niemand is te slecht, te goed, te dik, te dun, te oud, te jong, te raar of te gewoon, te zus of zo, nee: ieder mens wordt uitgenodigd, opgeroepen Hem te aanvaarden, Hem na te volgen, zijn boodschap en Hemzelf in het hart te sluiten.

Definitieve keuze
De boodschap van Kerstmis is duidelijk: God aanvaardt ons menselijk bestaan, radicaal en voorgoed; de menswording is een definitieve keuze. Hij is dus iemand die altijd van ons houden zal, wat er ook gebeurt!

Moed gevraagd!
We ervaren allemaal dat het niet zo gemakkelijk is in onze tijd om de blijde boodschap door te geven. Bijna iedereen heeft de ervaring dat kinderen, kleinkinderen of andere familieleden en kennissen – misschien niet allen, maar wel velen – het geloof en de navolging van Jezus vaarwel hebben gezegd en er niet van willen weten. Dat is eigen aan onze tijd en samenleving: want hoewel wereldwijd het percentage gelovige mensen stijgt – 84% van alle mensen rekent zich nu al tot een geloof – is dat in ons land niet zo. Niemand twijfelt ooit aan het bestaan van Farao Amenhotep I of koning Tiglat Pileser II, maar als het om feiten gaat die met geloof en kerk te maken hebben, wordt vaak gedaan alsof ze sprookjes zijn, ook als die feiten uit documenten en opgravingen zonder meer vast staan. In Nederland moet je een zekere moed hebben om ervoor uit te komen dat je gelovig bent en belijdend katholiek. We krijgen het geloof niet meer doorgegeven door scholen en andere instituties of door een gelovige sfeer in de maatschappij. Geloven is tot de privé sfeer terug gedrongen.

Een persoonlijke zoektocht
Niemand kan dus denken dat kinderen en jonge mensen automatisch wel bepaalde geloofstradities krijgen  aangewaaid. Dat is niet meer. Zeker, zelfs in onze samenleving zal het geloof niet verdwijnen en ook de katholieke kerk zal blijven bestaan. Maar het is – en wordt steeds meer – een persoonlijke ontdekkingstocht, zoals dat was bij de wijzen uit het oosten. Hoe kwamen die ertoe om voor het Kind Jezus op hun knieën te vallen, het te eren als koning en Heer en het kostbare geschenken aan te bieden?

Supernova
Het was de bijzondere ster die zij hadden gezien, die had hen op weg gezet. Maar goed, als wij een bijzondere ster zouden zien, komen we nog niet automatisch bij Jezus uit. Zij hadden in hun godsdienstige boeken over die Supernova gelezen, waaraan een betekenis werd toegekend en toen zij na hun bezoek aan koning Herodes de ster weer zagen, werden zij vervuld van overgrote vreugde. Er was dus iets – een bijzondere ster – die hen naar Jezus had gewezen, zij hadden die verwijzing verdiept door erover te lezen en ze werden innerlijk geraakt.

Een ster op ons pad
Bij ons gaat het eigenlijk niet anders: om op het spoor van Jezus en geloof te komen: hebben we iets of iemand nodig waardoor ons een richting wordt gewezen, een ster op ons pad, een hint, een vingerwijzing; dan moeten we vervolgens er zelf iets mee gaan doen: er kan alleen iets gebeuren als we er open voor staan en we zullen ons moeten verdiepen; dan zal er ook iets bij komen van een innerlijke aanraking, waardoor we merken en ervaren dat we een goede weg zijn gegaan. Als Gods genade in ons hart komt, is er innerlijke vrede en vreugde en troost, een soort bevestiging van dat het goed is, zoals bij die wijzen uit het oosten.

Wees een ster!
Ik ken een jonge man die op het spoor van het geloof kwam, meer wilde weten, allerlei zaken opzocht op internet om zich te verdiepen, geraakt werd, verder ging op die weg en nu zelfs priester is gewijd. Het was een mooie, lange reis en er was een ster die hem leidde en vreugde gaf. Ja, het begon bij een ster. Ik wil U dan ook uitnodigen om zo’n ster voor anderen te zijn, een ster die een mooi licht uitstraalt of weerkaatst en een weg wijst. En natuurlijk moeten er dan ook andere aspecten bij komen om iemand met Jezus in aanraking te brengen: verlangen, een open hart en Gods genade; maar ik bid om een hemel vol sterren, om zeer veel mensen die wegwijzers willen zijn naar Jezus, het Kind van Bethlehem.

† Jan Hendriks