Dag 4 Kunnen is een geschenk

De tijd van Hemelvaart tot Pinksteren is van ouds een noveen om vanuit je verlangen te bidden. Het verlangen is er juist in onze dagen volop. We leven in een bewogen tijden, vanzelfsprekendheden en zekerheden schijnen verdwenen. Waarnaar verlangen we? Daar woorden aan te geven, dat is een manier van bidden: we verlangen naar Gods Geest.

We willen de oude traditie oppakken en iedere dag na de Vespers een clip delen met teksten uit het nieuwe boek Open einde van je verlangen, een korte toelichting of fluitmuziek delen. Het zijn heel korte impressies die ons laten mijmeren in afwachting van de Geest. Ze geven een mooie indruk van het boek – een uitnodiging van een eigentijdse monnik aan iedereen om met hem mee te bidden.

Kunnen: Uitzien naar de Geest betekent ook in jezelf te ontdekken wat je allemaal kunt. Veel te vaak werd in het verleden een soort valse bescheidenheid gevraagd: Denk vooral niet dat je zelf iets kunt! Maar alle gaven die je hebt ontvangen mag, ja moet je tot hun recht laten komen. Het is zonde wanneer je dat niet doet, juist nu we alle krachten moeten bundelen. Gebed is kracht vragen voor alles wat je kunt!