Maria Tenhemelopneming

Het feest van Maria Tenhemelopneming geldt als het belangrijkste Mariafeest. In de Rooms-Katholieke Kerk werd het in 1950 door paus Pius XII tot dogma uitgeroepen.
Maria Tenhemelopneming is in Nederland, in tegenstelling tot veel andere landen, geen officiële vrije dag.

Het feest van Maria Tenhemelopneming heeft oude wortels. Al sinds de vijfde eeuw viert de kerk van Jeruzalem (met een mooi woord) het ‘ontslapen’ van Maria. Aan het einde van de zesde eeuw voert keizer Mauritius het feest in voor alle kerken van het Byzantijnse rijk. In de 7e eeuw werd het door Rome overgenomen. De naam van deze feestdag verandert in de loop der eeuwen van Ontslapenis van Maria naar Maria Tenhemelopneming. In de Oud Katholiek Kerk en orthodoxe kerken bleef de naam onveranderd.
Een legende verklaart de naamsverandering. Volgens deze waren namelijk niet alle apostelen aanwezig bij het ontslapen van Maria: Tomas was weer eens te laat. Toen hij haar bij het graf eer wilde bewijzen, zag hij hoe zij, met lichaam en ziel, in de hemel werd opgenomen. Daarbij wierp Maria hem haar gordel toe, als bewijsstuk.

Voor deze dag muziek uit het Magnificat van John Rutter: Of a Rose, a lovely Rose.

 

Tekst 
Of a Rose, a lovely Rose,
Of a Rose is all my song.

Hearken to me, both old and young,
How this Rose began to spring;
A fairer rose to mine liking
In all this world ne know I none.

Five branches of that rose there been,
The which be both fair and sheen;
The rose is called Mary, heaven’s queen.
Out of her bosom a blossom sprang.

The first branch was of great honour:
That blest Marie should bear the flow’r;
There came an angel from heaven’s tower
To break the devil’s bond.

The second branch was great of might,
That sprang upon Christmas night;
The star shone over Bethlem bright,
That man should see it both day and night.

The third branch did spring and spread;
Three kinges then the branch gan led
Unto Our Lady in her child-bed;
Into Bethlem that branch sprang right.

The fourth branch it sprang to hell,
The devil’s power for to fell:
That no soul therein should dwell,
The branch so blessedfully sprang.

The fifth branch it was so sweet,
It sprang to heav’n, both crop and root,
Therein to dwell and be our *bote:
So blessedly it sprang.

Pray we to her with great honour,
She that bare the blessed flow’r,
To be our help and our succour,
And shield us from the fiendes bond.

*Bote = salvation (15th-century English)

Afbeelding: Het Heller Altaar, triptiek geschilderd door Albrecht Dürer en Matthias Grünewald. Kopie voor het altaar in Frankfurt door de Neurenbergse schilder Jobst Harrich.

Vier keer per jaar een nieuwe, rijk gevulde Klooster! om even mee op adem te komen.
Nu voor maar € 45!