Titus Brandsma is een Nederlandse karmeliet, hoogleraar en hoofdredacteur die voor zijn verzet tegen de nazi’s werd vermoord in Dachau.

Er loopt een proces tot heiligverklaring van Titus Brandsma. Paus Johannes Paulus II verklaarde hem in 1985 zalig.
Zijn liturgische feestdag (Nederlandse kerkprovincie) valt op 27 juli en niet zoals gebruikelijk is op zijn sterfdag 26 juli. Dat komt omdat die dag al de feestdag is van Anna en Joachim, de ouders van Maria.

Leer hem kennen in deze korte film (bijna 9 minuten).

Wie is Titus Brandsma?

De zalige Titus Brandsma (1881 – 1942) is een van de meest inspirerende karmelieten voor de hedendaagse wereld. Naar hem zijn kerken, scholen en straten vernoemd. Hij werd in 1881 geboren als Anno Sjoerd Brandsma in Oegoclooster een gehucht in Friesland nabij Bolsward. Titus, koos hij later als kloosternaam.

De sociaaleconomische achterstandspositie van de Friese katholieken heeft op het leven van Titus Brandsma een grote invloed gehad. Zijn inzet voor de emancipatie van Nederlandse en Friese katholieken, vooral op de gebieden van onderwijs en journalistiek, heeft hier zijn oorsprong.

Op 17-jarige leeftijd koos Titus voor intrede in de Karmelorde. Al in de eerste jaren van zijn kloosterleven kwam hij in contact met mystieke geschriften. Op het gebied van de studie van mystiek en spiritualiteit zouden later zijn grootste verdiensten liggen.

In 1923 werd Titus Brandsma benoemd tot hoogleraar wijsbegeerte en mystiek aan de dan opgerichte Katholieke Universiteit in Nijmegen. Hij heeft baanbrekend werk verricht met de verzameling en beschrijving van middeleeuwse mystieke geschriften. Zijn interesse was echter niet alleen studieus gericht. Hij was zeer bewogen om de persoonlijke godsrelatie van mensen, zoals blijkt uit zijn diesrede van 1932.

In de jaren ’30 heeft Titus Brandsma bij vele gelegenheden gewaarschuwd tegen de gevaren van het opkomend Nationaalsocialisme. Tijdens de eerste bezettingsjaren bleef Titus zich verzetten, vooral via onderwijs en journalistiek. Op 19 januari 1942 werd hij door de Gestapo gearresteerd en beschuldigd van sabotageactiviteiten. Er volgden enige weken ondervraging op het bureau van de Sicherheitsdienst op het Binnenhof in den Haag. In deze periode schreef hij o.a. het geschrift Mijn Cel – Dagboek van een gevangene. Niet lang daarna begon zijn laatste reis, via verschillende gevangenissen, richting het concentratiekamp Dachau. Hier stierf hij op 26 juli 1942.

Bron: Karmel Nederland