In veel kloosters worden de maaltijden in stilte genuttigd, en er wordt voorgelezen bij het eten. Dat is in het begin onwennig, maar kan ook een mooi ritueel worden dat alle aandacht richt op het hier en nu van het eten en tegelijk de voorwaarden schept om naast het lichamelijke ook het geestelijk voedsel tot je te nemen.

Het is natuurlijk niet te doen om in je gezin of in een andere groep zwijgend aan tafel te zitten. Maar toch, is het niet een aardige suggestie om voor een korte tijd de rust aan tafel te bewaren, bijvoorbeeld door samen even stil te zijn, voor en na het eten? En zou het ook niet mooi zijn om met elkaar af te spreken bij het eten niet te verzanden in het uitwisselen van onbenullige dagelijkse gebeurtenissen maar juist meer wezenlijke dingen te delen. Noem een ontmoeting of een wijsheid van de afgelopen dag.