Roland Putman (1970) koos op jonge leeftijd voor een religieus leven. Eerst als priester, later als franciscaan. Hij woont in het stadsklooster in Den Bosch. Eenvoud heeft voor hem te maken met eenheid. ‘Jezus zei: “Bid voor wie u haten.” Dát is eenvoud. Wij zijn uiteindelijk één.’

‘Ook Franciscus leeft ons voor dat we elkaar niet moeten zien als concurrenten, als vijanden. Als je in gesprek bent met iemand met wie je het niet eens bent, probeer hem dan niet te overwinnen, maar te winnen voor vrede en liefde. Zoek de eenvoud, de eenheid: wat hebben we gemeen? Overschreeuw jezelf niet, maar blijf dicht bij jezelf. Dat is de kracht van eenvoud: door bij jezelf te blijven, nodig je de ander uit ook zichzelf te zijn. Eenvoud schept ruimte voor ontmoeting, met de ander en met God.’

Ook jarenlange oefening maakt eenvoud niet eenvoudig. Het blijft een streven, een verlangen, zegt Roland: ‘Ik hoop een eenvoudige broeder te worden, maar er zijn altijd afleidingen die me ervan weg voeren. Je hecht soms makkelijk aan dingen die je niet nodig hebt maar die je wel in beslag nemen en dus tussen jou en de ander staan. Ik streef telkens opnieuw naar eenvoud, opnieuw geboren worden. Terugkeren naar de eenvoud van een kind. Iemand die eenvoudig leeft ziet de mensen zoals God ze ziet, zoals ze ten diepste zijn. Ik ben soms even dichtbij die blik van de eenvoud. Op momenten van gebed bijvoorbeeld. Maar ook als ik geniet van mijn dagelijkse fietstocht, aanwezig ben bij wat ik doe. En niet met mijn hoofd en hart bij honderd andere dingen die ik nog wil, die ik nog moet. Zoals ze in Twente zeggen: “Als je er bent, moet je er wezen.” Heel eenvoudig.’

Dit artikel verscheen in Klooster nr. 8
Foto: Marte Visser Photography