Kloosterkoffers – Ik ga naar het klooster en ik neem mee…

Je kent het misschien wel: het spelletje ‘ik ga op reis en ik neem mee…’ Om beurten voegt iedereen iets toe aan de koffer, die zo steeds voller wordt.

Het begin van het Jongerenklooster was niet heel anders dan dit spel. In september 2018 kwamen wij wonen op Klooster Nieuw Sion in Diepenveen – net ten noorden van Deventer. Hier opende voor het eerst in Nederland een kloosterlijke gemeenschap specifiek voor jonge mensen. Zes jongeren, die allemaal los van elkaar tot deze keuze waren gekomen. Zes jongeren, die elk met een eigen koffer door de imposante poort stapten. “Ik ga naar het klooster en ik neem mee…”: twee bijbanen en een studie; een scriptie die allang af had moeten zijn; een eigen bedrijf en te weinig tijd; behoefte aan rust, stilte, en structuur; een zoektocht en verlangen naar God… De een had genoeg aan zijn of haar handbagage, de ander sjouwde een beetje meer mee.

Wat we deelden was een behoefte aan een verandering in ons leven, een wens om anders te leven – te leven met de Ander – in een drukke en chaotische wereld. Een klooster leek daarvoor de perfecte plek, al hadden we eigenlijk geen idee waar we precies aan begonnen. In de loop van de twee jaar dat het Jongerenklooster op Klooster Nieuw Sion verbleef, slingerden onze koffers door onze kloostercellen. Sommige zaken pakten we direct uit en kregen zo een plekje in ons nieuwe gezamenlijke kloosterleven, andere dingen bleven netjes ingepakt en werden langzaam vergeten.

Soms gebeurde het dat we iets leuks tegenkwamen in de koffer van een ander. Koffers begonnen te zwerven van cel naar cel, tot ze strandden in onze woonkeuken. We bouwden aan één gezamenlijke kloosterkoffer, ge- vuld met monastieke wijsheden waarvan we van tevoren niet hadden kun- nen weten hoe en hoeveel dit ons leven zou verrijken. En als de klokken luidden, namen we deze koffer mee naar het hart van het Jongerenklooster: het getijdengebed in de kapel.

Het Jongerenklooster was niet bedoeld als een plek waar je je koffer nooit meer hoeft te pakken. We legden geen eeuwige professie af. Ieder van ons vertrok weer na een kortere of langere tussenstop in het Jongerenklooster om zijn of haar reis te vervolgen. De koffers werden weer ingepakt, met allerlei nieuwe bagage, verzameld tijdens dit wonderlijke monastieke experiment. Nieuwe ervaringen, wijsheid, vriendschappen, rust, kracht, verzameld onder het toeziende, liefdevolle oog van de Ander.

Het Jongerenklooster zelf vertrok ook: na twee jaar kwam een einde aan de samenwerking met Klooster Nieuw Sion. En zo kwam het dat we in de zomer van 2020 – vlak voor ons vertrek – met elkaar in gesprek gingen over wat het verblijf in het Jongerenklooster allemaal teweeg had gebracht in ons leven. Opnieuw speelden we het spel: “Ik ga naar het klooster en ik neem mee…” Wat zat er in onze eigen koffers toen we hier kwamen? Wat belandde er daarvan in onze gezamenlijke kloosterkoffer, en wat kwam onze koffer überhaupt niet uit? En wat nemen we mee nu onze reizen zich weer vervolgen?

De impact van dit kloosteravontuur op ons leven hadden wij nooit verwacht. Het bizarre experiment bleek een eindeloze bron van inspiratie. We hadden iets gedaan wat de media had verbaasd, wat de kloosterwereld had verbaasd, wat onze families had verbaasd, en wat onszelf misschien nog wel het meest had verbaasd. Nu we allemaal weer onze eigen weg zouden gaan, realiseerden we ons dat we de inhoud van onze kloosterkoffer(s) niet zomaar verloren wilden laten gaan. Onze benedictijnse broeder Thomas Quartier moedigde ons aan er een boek over te schrijven. Dat deden we. Allereerst voor onszelf, maar ook om onze ontdekkingen te delen met de wereld om ons heen.

En zo ontstond dit boek, gevuld met persoonlijke verhalen van de jongerenkloosterlingen, over het vullen, leeghalen, meesjouwen en weer inpakken van onze kloosterkoffers. Deze verhalen zijn ingedeeld in drie delen: Komen, Zijn, en Gaan. De reis die we allen hebben afgelegd wordt in deze driedeling gereflecteerd. Komen: Waarom zou je als twintiger überhaupt je koffer pakken om in een kloostergemeenschap te gaan wonen, en welke handbagage moet je gelijk bij de hand hebben om de gemeenschap vorm te geven? Zijn: Wat belandde er in onze gezamenlijke koffer, en wat haalden we daar zelf uit? Gaan: Als het moment gekomen is om weer door te reizen, wat van dit kloosteravontuur wordt toegevoegd aan je eigen koffer, om het ergens anders weer uit te kunnen pakken?

Deze persoonlijke verhalen worden omlijst door tips vanuit onze eigen ervaringen met een monastiek leven, met gebeden, gedichten en inspirerende teksten. Ook bevat dit boek bijdragen van onze grootste inspiratiebronnen: een aantal monniken en nonnen uit Nederlandse kloosters – “echte religieuzen”, zoals wij ze wel eens noemden. Juist door die inspiratie van deze religieuzen ontdekten wij tijdens ons kloosterexperiment steeds meer een verlangen naar nieuwe vormen van monastiek leven, vooral in een tijd waarin kloosters tot iets van het verleden lijken te worden.

Dit boek en onze ervaringen in het Jongerenklooster laten zien dat het kloosterleven van grote waarde is, júist voor jonge mensen van deze generatie. Wij hopen dat dit boek inspiratie biedt aan mensen die zich richten op of een verlangen hebben naar vormen van monastiek leven in deze tijd. En misschien ook wel een nieuwe generatie jongerenkloosterlingen, want in juni 2021 maakt het Jongerenklooster een nieuwe start. Op een nieuwe plek midden in de stad, zoals abt Alberic van het oude klooster Sion had aangeraden. Deventer, de stad van de Moderne Devotie: een uitstekende voedingsbodem voor een kennismaking met het kloosterleven. Dit boek is ook ons geschenk aan nieuwe generaties jongerenkloosterlingen, en aan alle jonge mensen die op andere plekken in aanraking komen met het kloosterleven. Zij zullen elk hun eigen kloosterkoffers gaan uitpakken – en weer inpakken. Maar misschien hebben ze wat aan die van ons.

“Ik ga naar het klooster en ik neem mee…” Het klinkt als een spelletje, maar wie weet welke verrassingen er nog meer tevoorschijn komen uit de kloosterkoffer. Wat er uit die koffer komt kan je leven zomaar op zijn kop zetten. Daar zijn wij het levende voorbeeld van.

Woord vooraf, door Mirjam en Marian

Geïnteresseerd en boek bestellen? Klik hier.

Afbeelding: Marian de Heer en Mirjam Deckers zijn trots en blij als ze hun boek over het jongerenklooster uit de auto tillen. Ze hebben zich niet vertild, allerminst, want ze hebben veeleer een beetje geschiedenis geschreven. Want een jongerenklooster bestond nog niet, de verhalen van de bewoners waren nog nooit opgetekend. Zij hebben dat gedaan, op een toegankelijke en inspirerende manier, geholpen door Catharinus van den Berg. Het is een ontroerend mooi boek geworden, met persoonlijke verhalen over een bestaan met gebed, stilte en gemeenschapsleven. Als jongeren ooit ergens aan het woord komen, dan is het hier in het boek Kloosterkoffers. Verplichte kost voor ieder die met en voor jongeren aan de slag wil in kerk en geloof.

 

Vier keer per jaar een nieuwe, rijk gevulde Klooster! om even mee op adem te komen.
Nu voor maar € 45!