In de kloosterkeuken de maaltijd bereiden, soms sober en soms met vijf gangen. In de refter gezamenlijk eten, soms in stilte en soms met gesprekken. Maar één ding is zeker kloosterlingen koken en eten met smaak en aandacht.
‘Hoe je naar de tafel gaat is belangrijk’
Rangel Geerman is een van de franciscaner broeders in het stadsklooster San Damiano in ’s-Hertogenbosch en een ervaren kloosterkok. ‘In de Advent is de tafel een tijd van verstilling en ingetogenheid’, zegt hij. ‘Gesterkt door het voedsel vragen we dat we ons mogen voorbereiden op de komst van de Messias. Als het dan eenmaal Kerst is, blijft het acht dagen lang feest. We zingen dan dagelijks tijdens de ves- pers een vers uit Psalm 96: Laat de aarde juichen en de zee met al wat erin is bruisen.’
‘Als de Messias eenmaal komt, dan is er vrede’, zegt broeder Rangel. ‘Dat klinkt zo: De wolf en het lam wonen samen, de panter vlijt zich neer naast het bokje, het kalf en de leeuw weiden samen. Een kleine jongen kan ze hoeden (Jesaja 11,6). De dieren sluiten vriendschap, het kind is degene die hen hoedt. Die verbinding komt ook terug in Psalm 96: alles wat in de aarde leeft en alles wat in de zee leeft… De hele schepping wordt opnieuw één vreedzaam feest. Dat ben ik in de loop van mijn leven gaan verstaan.’
‘Tafels in de Bijbel zijn een uitbeelding van gemeenschap’, gaat broeder Rangel verder. ‘Hoe je naar de tafel gaat is belangrijk. Ook de tafel heeft een hoeder, die de gasten welkom heet, die het eerste woord heeft en het gebed uitspreekt, die de tafel sluit… We hadden laatst een diaken als Sabbatgast in het stadsklooster en vooraf aan de maaltijd zegende hij met een kruisteken de tafel. Dat heeft wel effect: je eet dan met geweten.’
Broeder Rangel verzorgde veel kookworkshops vanuit de franciscaanse spiritualiteit. ‘Je wordt gevoed door het woord, maar ook door wat de aarde je geeft. Het zonnelied van Franciscus prijst de Heer voor alles wat ons voedt. Het wordt vaak gebeden aan tafel, en je gaat het dan in de praktijk ook handen en voeten geven. Tijdens een workshop breng ik het ecologische aspect onder de aandacht, dat mensen bewuster worden van waar het eten vandaan komt, wat ze nodig hebben, en op welk moment. Dat ze de franciscaanse spiritualiteit van verwondering, dankbaarheid en eenvoud kunnen ervaren.’
Uit Klooster! 25 Aan tafel, blz. 76-77
Foto: Rogier Veldman