Ga naar hoofdinhoud

Klooster! 28 – Ik vraag: ‘Wat moeten we loslaten? Wat moeten we behouden?’

Heb ik wel genoeg gedaan? Is dit wat God voor mij bedoeld heeft? Waarom blijf ik wel en anderen niet? Het zijn grote vragen. En het antwoord? Dat komt wel, maar niet altijd uit de hoek die je verwacht.

Zuster Gerda van Gogh

De franciscanessen van Veghel stonden in de afgelopen tien jaar voor moeilijke keuzes. Gebouwen van het kloostercomplex stonden leeg, maar de kosten bleven. ‘We waren in de fase dat er een beslissing genomen móest worden’, zegt Marieke van Grinsven, coördinator van de kloostergemeenschap. ‘Tegelijk voelden we de noodzaak om het proces vast te leggen, we wilden verantwoording afleggen over de keuzes die we maakten.’

De zusters begonnen met het vastleggen van hun spirituele gedachtengoed in tien grondwoorden. Dit hielp bij de keuzes over de gebouwen van het kloostercomplex. ‘Een van de grondwoorden is: verhalen die doorgaan’, vertelt Marieke. ‘Het idee kwam om het kloostercomplex terug te geven aan Veghel, maar dan wel in de geest van de zusters. Een sociale plek, waar maatschappelijke organisaties een plek krijgen, waar mensen omkijken naar elkaar.’

‘We konden wel denken: andere mensen beslissen maar wat er met de gebouwen moet gebeuren’, zegt zuster Gerda van Gogh, overste van de zusters. ‘Maar we wisten ook: als we nu de keuzes maken, kunnen we als zusters zelf meebeslissen, dan hebben we een toekomst.

Er waren zeker momenten van grote twijfel, want veel beslissingen zijn onomkeerbaar. Wat moeten we loslaten? Wat moeten we behouden? Dan ga je terug: wat is het meest essentiële van het kloosterleven? Ach, ik kan doorgaan met mijn religieuze leven, ook zonder dat ene bankje of kruisbeeld. Die relatie met God, dat is het enige belangrijke. En er waren ook momenten dat we dachten: het kan niet toevallig zijn dat dit op ons pad komt! Dat vertrouwen hebben we gekregen in de loop der jaren.’

Na twee ingrijpende verhuizingen zijn de zusters sinds een paar maanden weer terug in Veghel, in het gloednieuwe Kloosterkwartier, waar om hen heen nog volop gebouwd wordt. Het past bij een van de andere grondwoorden: overal wonen, nergens thuis. ‘In het leven van een missionaris kon je ook overal terecht komen, dat zat in ons leven’, vertelt zuster Gerda. Marieke vult aan: ‘Ik heb met bewondering gekeken naar de veerkracht van de zusters, ook op hoge leeftijd. Ze zijn daar heel sterk in, heel dapper. De zusters geven nu hun verhaal door aan een nieuwe generatie, hier op deze plek.’

Krijn Pansters en Willem Marie Speelman, Voltooiing. Hoe het verhaal van de zusters franciscanessen van Veghel doorgaat (Veghel 2024)

Klooster! 28
Tekst: Marian de Heer
Foto: Rogier Veldman

 

Boeken

Paus Franciscus – Hoop laat je nooit in de steek – als pelgrim onderweg