Vier kloosterlingen vertellen over afwezig en aanwezig zijn, over wel of geen problemen oplossen, met als rode draad: het luisteren naar dat wat er op je af komt en de stilte die daarvoor nodig is.
‘Mensen willen zich gehoord voelen’
‘Als mensen hun verhaal vertellen, is dat het grootste deel van de oplossing.’ Zuster Monica Raassen, Kanunnikes van het Heilig Graf, pastoraal werkster in Breukelen, Mijdrecht en Wilnis en ook vice-voorzitter van het dagelijks bestuur van de Konferentie Nederlandse Religieuzen, is daarnaast vertrouwenspersoon bij een van de abdijen in Nederland. Daar luistert ze naar het verhaal van medewerkers en vrijwilligers van die abdij.
Ze houdt voor zichzelf altijd het doel voor ogen: ‘Dat is niet: het probleem oplossen, dat is mijn
taak niet. Mijn inzet is steeds om dat wat er speelt te kanaliseren. Mensen die een beroep op je doen moeten in alle rust en vertrouwen hun verhaal kunnen vertellen. In zekere zin lijkt het op bidden. Mensen praten hardop tegen mij, luchten hun hart, zoals wij ook ons hart uitstorten bij God. Daar is ook niet meteen een oplossing. Bij de vertrouwenspersoon evenmin. Ik moet dat ook niet willen. En ik moet me ook verre van oordelen houden. Voordat ik religieuze was en voor de kerk werkte, heb ik ervaring opgedaan als klachtenfunctionaris. Dat is niet helemaal hetzelfde. Maar de ervaring helpt me wel. Ik weet van toen en maak dat nu ook weer mee: mensen willen zich gehoord voelen.’
Zuster Monica gaat ervan uit dat vanwege de gedragscode in het pastoraat de vertrouwenspersoon in meer abdijen en kloosters zijn of haar intrede heeft gedaan. Ze heeft er geen cijfers over, maar
ze weet wel inmiddels hoe belangrijk die vertrouwenspersoon is: ‘Luisteren, daar begint het mee. Aandacht geven aan mensen die in moeilijkheden zijn. Juist niet over God beginnen, want dat helpt in een crisis rond werk of vrijwilligerstaken niet. Niets willen oplossen, wel helderheid aanbrengen voor een volgende stap. Want ik ben niet de probleemeigenaar, ik ben de luisteraar die helderheid wil scheppen in de chaos of het conflict. En ja, ik ben religieuze. Waar uit zich dat? Als mensen weg zijn, bid ik of God het leven weer leefbaar kan maken en mensen kan bijstaan op de weg naar een geheeld bestaan.’
Klooster! 26 Luisteren, blz 76-77
Tekst: Leo Fijen
Foto: Rogier Veldman
