Van boekhandel tot Bach. Vier kloosterlingen vertellen over afwezig en aanwezig zijn, over wel of geen problemen oplossen, met als rode draad: het luisteren naar dat wat er op je af komt en de stilte die daarvoor nodig is.
‘Hoe kunnen we tegemoetkomen aan het verlangen naar zingeving?’
‘Pleisterplaats voor de ziel. Dat willen we zijn. Met kaarsjes, bedevaartgangers, vieringen, lezingen en exposities’, begint Jelle Wind, sinds een paar jaar de directeur van het pelgrimsoord Wittem. ‘We stonden al een paar jaar voor de vraag: hoe kunnen we dat nog beter organiseren en zo tegemoetkomen aan het verlangen naar zingeving in onze tijd? Hebben we daar het hele gebouw van Klooster Wittem voor nodig? En moeten we niet een radicale keuze maken?’
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, vertelt Jelle. ‘We hebben onszelf de volgende vragen gesteld: wat hebben we nodig voor pastoraal werk, waar zien we toekomst in en wat is behapbaar voor ons als kleine communiteit van de redemptoristen? Mijn vrouw en ik leven al 20 jaar in die communiteit. Dat geeft structuur aan ons leven, zoals de verschillende gebedsmomenten. En die hebben mij en ook de anderen geholpen om de goede keuze te maken. Het gebouw is verkocht, wij mogen een gedeelte terughuren en zijn vrij dat in te richten op onze manier. Kijkend naar deze tijd stelden we vast dat er steeds minder mensen naar de vieringen kwamen.
Toen hebben we de knoop doorgehakt en de grootste liturgische ruimte – de Gerarduskapel – omgebouwd tot ontmoetingsruimte én boekwinkel en deze verbonden met de plekken waar mensen komen om een kaarsje op te steken. Sindsdien gaat het goed hier.’ Het onvoorstelbare getal van 150.000 bezoekers is het resultaat: mensen die een kaarsje opsteken, een boek of kaarten kopen of naar een lezing luisteren.
‘Gastvrijheid wordt met hoofdletters geschreven’, aldus Jelle. Hij voegt eraan toe: ‘Pleisterplaats heeft ook meer betekenis gekregen. Het betekent letterlijk een pleister plakken, geheeld worden. Dat doen de kaarsen, de lezingen of de boeken. Dat kan ook als je de kloosterkerk of een van de andere kapellen betreedt en even stil bent. Maar pleisterplaats betekent ook op adem komen en met goede moed weer verder gaan. Daar is nu meer ruimte voor. En daar zijn we dankbaar voor: dat zoveel mensen bij ons op adem willen komen. Maar dat is ook gelukt omdat we als communiteit de tijd hebben genomen om stil te zijn, te bidden en te luisteren naar de stem die ons de weg heeft gewezen.’
www.kloosterwittem.nl
Klooster! 26 Luisteren, blz 78-79
Tekst: Leo Fijen
Foto: Rogier Veldman
