Kun je genade ervaren in een vraag, een uitnodiging, een toenadering, een roeping? Vier kloosterlingen vertellen over de betekenis en inspiratie van hun (klooster)namen en de sporen van genade in hun leven.
‘Dragen en gedragen worden’, dat is een terugkerend thema in het leven van zuster Hannah van Ginkel. Ze werd opgenomen in de Orde van de Clarissen op 2 februari 2003, de dag waarop wordt herdacht dat Simeon en Hanna in de tempel Jezus ontmoetten. ‘De naam die ik gekozen heb als kloosternaam? Hannah, God heeft mij begenadigd. Zo heb ik mijn roeping ervaren. God heeft mij benaderd. Hij wilde dat ik antwoord gaf op iets wat allang in mij leefde.’
Zuster Hannah had vroeger nooit het idee gehad om in te treden. Maar tijdens een sabbatstijd verbleef ze bij de Clarissen in Nijmegen en had achteraf het gevoel bij familie geweest te zijn. Uiteindelijk waagde ze de stap om in te treden. ‘Ik heb het ervaren als een zachte duw, alsof God tegen me zei: Die kant moet je uit! Luister nou maar. Het zal niet makkelijk zijn. Maar goed, voor een makkelijk leven moet je ook niet in het klooster zijn.’
Dit herkent zuster Hannah bij haar twee Bijbelse naamgenoten: ‘Hanna uit het evangelie was een oude vrouw die al heel lang wachtte. Ze deed trouw de dienst in de tempel, hopend dat ze de belofte mag meemaken. Hanna, de moeder van Samuel, smeekte om een kind en ook zij moest lang wachten voor ze antwoord kreeg. Het zijn allebei vrouwen die ondanks alles trouw bleven aan hun roeping. Zo probeer ook ik elke dag trouw te zijn aan wat God van mij vraagt. Dat is wat voor mij genade is: een vraag waar ik antwoord op geef. En een gunst die mij verleend wordt.’
Die wederkerigheid van de genade is belangrijk, zegt zuster Hannah. ‘Het is iets wat je gegund wordt, maar je moet er wel open voor staan. Als ik soms twijfel aan mijn keuze, aan mijn vertrouwen, komt er altijd wel weer een psalm of een tekst die me helpt. Dat ervaar ik als een genademoment. God zal ons zegenen, als wij onze aandacht maar op hem blijven richten. God geeft ons nooit meer te dragen dan wij kunnen: doe maar gewoon trouw datgene wat elke dag op je weg komt, en doe dat met heel je hart. Dragen en gedragen worden.’
Uit: Klooster! 21 Genade, blz. 80-81
Tekst: Marian de Heer, Foto: Rogier Veldman
