‘Deze ruimte is verbonden met diepe bronnen’
In de nieuwe Klooster! 23 BRONNEN spreken vier religieuzen over hun bronnen. Wat zijn de bronnen van het religieuze leven? Een putje met heilzaam water, kerkgebouwen vol verhalen, schoonheid in een abdijwinkel, een goed boek in de kloostertuin. En dan? Je gewoon maar mee laten stromen…
Emeritus-pastoor Han Akkermans is net terug van een vakantie in het noorden van Frankrijk, waar hij kathedralen en kloosterkerken bezocht. ‘Kerken inspireren me, al zolang als ik me kan herinneren. Als kind al was ik eindeloos op zoek naar de sleutel van het plaatselijke dorpskerkje, omdat ik er graag binnen wilde kijken. Je ziet verhalen in zulke gebouwen. Ze staan er al eeuwen, het biedt geestelijke ruimte. Ik word er steeds door geraakt, het voedt me. Het is een bepaald besef als je er binnenkomt: deze ruimte is verbonden met diepe bronnen!’
Na zijn theologiestudie werd Han Akkermans benedictijn: ‘Mijn monastieke ervaring is een blijvende bron gebleken. Ik ben daarna in het pastoraat gaan werken en bleef mijn bronnen vinden in de Regel van Benedictus. Het is belangrijk de kerk door te lichten vanuit de bronnen. Natuurlijk, je bent als pastoor veel bezig met de organisatie – de boel moet blijven draaien! Maar de organisatie mag nooit de vervanging worden van de boodschap.’
Daarom probeert Han de bronnen in het oog te houden: ‘De Regel van Benedictus laat heel goed zien hoe dit moet. Het is heel concreet, het gaat over eten, drinken, slapen. Maar er staat altijd bij: wat betekent dit spiritueel? Het dagelijkse leven wordt steeds verbonden met het Evangelie, met de band met Christus. Volgens de Regel ontmoet je Christus op allerlei manieren: in de gast, in zieken, in de abt, in je medebroeders. Als je zo gaat kijken, worden ook de gewone taken in het leven een vorm van dienstbaarheid. Je kunt Christus in álles tegenkomen, dat vind ik mooi.’
Sinds zijn emeritaat is Han betrokken bij de redactie van het Benedictijns Tijdschrift. ‘Het sluit echt bij mij aan, bij mijn levensgeschiedenis en theologische vorming, om vanuit de bronnen te denken en te leven. Het is belangrijk dat de bronnen blijven stromen, dat de verhalen blijven klinken. Wat zie je bijvoorbeeld in een kerkgebouw als je de bronnen niet kent? Je ziet esthetisch mooie dingen, maar zie je ook de ziel erachter? Juist als priester ben je je er goed van bewust dat de kerk een plek is waar mensen samen iets ervaren, door muziek, verkondiging van het evangelie, ontmoetingen en gemeenschap. Ook daarom zijn dit soort plekken belangrijk, om de verhalen zichtbaar te houden.’
Tekst: Marian de Heer
Foto: Rogier Veldman
Klooster! 23 blz. 74-75
