‘Ik word altijd blij als iemand iets moois koopt’
In Klooster! 23 BRONNEN spreken vier religieuzen over hun bronnen. Wat zijn de bronnen van het religieuze leven? Een putje met heilzaam water, kerkgebouwen vol verhalen, schoonheid in een abdijwinkel, een goed boek in de kloostertuin. En dan? Je gewoon maar mee laten stromen…
Regelmatig is zuster Margareth van Gils te vinden in de abdijwinkel van de cisterciënzer abdij Koningsoord bij Oosterbeek. Daar is ze helemaal op haar plek: ‘Ik word altijd blij als iemand iets moois koopt in de winkel! Op weg naar onze abdij ervaren mensen vaak al een sfeer die hen raakt. Dit komt wellicht door het doel van de tocht: de abdij, de winkel, de zusters, de natuurbegraafplaats of gewoon een wandelroute of fietstocht in de natuur.’
Volgens zuster Margereth komt dit voort uit een gedeelde zoektocht: ‘We zijn allemaal op zoek naar hetzelfde: de aanwezigheid van God in ons leven. Wellicht bewust of onbewust, met of zonder naam, gelovig of niet gelovig, en alles wat daartussen zit. Maar toch altijd: vanuit een wolk van niet weten, een ten diepste zeker weten!’
Zo hoopt zuster Margareth ook met de abdijwinkel een bron te kunnen zijn voor de bezoekers: ‘Schoonheid is een teken van de aanwezigheid van God. Dat kun je vinden in de natuur, de bomen en bijen, de vogels en vlinders, maar ook in liturgie en het leven van de zusters. Hier in de winkel probeer ik daarbij aan te sluiten: met mooie kaarsen, kaarten, cadeauartikelen. En die schoonheid vind je ook terug in de vele boeken die de winkel rijk is: christelijke literatuur, cisterciënzer auteurs, de Bijbel voor jong en oud, en ook de interreligieuze dialoog is ons hier niet vreemd.’
Vaak vinden de bezoekers in de winkel iets van de aanwezigheid van God, is de ervaring van zuster Margareth. ‘Ook als mensen niets kopen, hebben ze toch wel iets gezien wat hen raakt. Ze nemen ook dan iets mee van wat ze hebben ontvangen. En bij de kassa ontstaan vaak gesprekjes: mensen delen iets van wat hen bezig houdt of van de zorgen die ze hebben. Een belofte om voor hen en hun zorgen te bidden kan hun thuisreis soms wat verlichten. Zo ben ik eigenlijk een beetje de poort van de abdij. Al is het niet mijn winkel, want ik zit hier namens de gemeenschap. En mijn belangrijkste werk is natuurlijk in de kerk.’
Tekst: Marian de Heer
Foto: Rogier Veldman
Klooster! 23 blz. 80-81