Een pelgrimstocht bij zonsopkomst, een uur stille tijd voor je werk begint, een gesprekje in het gastenhuis, en aan het einde van de dag je werk nog niet af? Dan komt het morgen wel. Een kijkje in het dagelijkse leven binnen én buiten de kloostermuren.
Zuster Marie-Anne Voermans: ‘Ik begin de dag graag met de Heer’
Zuster Marie-Anne Voermans geeft twee dagen per week catecheseles op een basisschool in Simpelveld. Ze maakt op die dagen eerst een tussenstop in de Abdij van Mamelis in Vaals. ‘De Heilige Mis in de abdij begint iets na 7 uur’, vertelt zuster Marie-Anne. ‘Ik begin de dag graag met de Heer in de eucharistie en het is een mooie tijd voor mijn persoonlijk ochtendgebed.’
De vaste structuur is een houvast voor zuster Marie-Anne. ‘Ik merk op school dat de kinderen dat juist missen, ze leren dat niet meer’, zegt ze. ‘Er is veel stress, ze moeten op tijd op school zijn, ouders zijn gestresst, die drukte is constant. Ze missen te vaak die geborgenheid, momenten van rust en stilte waarop je kunt leren bij jezelf te komen. In de Vastentijd zeg ik bijvoorbeeld tegen ze: ‘Eet zoveel snoep als je wilt, maar laat af en toe de telefoon een uurtje liggen.’ Vaak hebben de kinderen behoefte aan een luisterend oor. Ze stellen soms zulke bijzondere vragen, ik geniet daarvan. Ze zijn nooit brutaal naar mij toe, maar wel heel open. Als er dan een gesprek op gang komt, laat ik mijn les liggen, ook al is het een totaal ander onderwerp. Ik vind het belangrijk dat de kinderen een antwoord op hun vragen krijgen, een eerlijk antwoord.’
Soms bespreekt zuster Marie-Anne de vragen met haar oudere medezusters. ‘Ik zit ertussenin’, zegt ze. ‘Ik ben een oma voor de kinderen en haast een kleindochter voor mijn oudste medezuster. Van de kinderen leer ik veel, omdat ze vragen stellen waar ik zelf niet bij stil sta. Ik ben blij en dankbaar dat ze me die vragen stellen, dat ze daar een plek voor hebben. En mijn medezusters zeggen: we zijn op hoge leeftijd, maar we kunnen nog steeds bidden voor al die kinderen en voor alle noden in de wereld.’
Zelf kan zuster Marie-Anne door haar werk niet bij alle gebeden zijn. ‘Ik kan niet op twee plaatsen tegelijk zijn. Maar op elk uur van de dag en van de nacht wordt ergens ter wereld door religieuzen datzelfde getijdengebed gebeden. En dat geeft toch het gevoel van een grote gemeenschap: op een ander tijdstip bidden we hetzelfde gebed.’
Uit Klooster! 24 Dag en nacht bladzijde 74-75
Tekst: Marian de Heer
Foto: Gerard Oonk
