‘Een stilte die steeds dieper wordt’
Als hij op het strand van Schiermonnikoog staat, ziet hij een lijn lopen terug de tijd in, naar het strand van Texel. Jos Huls (1960) kon er als jongetje uren in zijn eentje doorbrengen. Misschien begon daar zijn roeping, zijn weg van ‘het zwijgen voor God’. Dit voorjaar verhuisde hij naar Schier om vorm te geven aan de nieuwe, semi-eremitische beweging Ad Montem. ‘Wij zijn kluizenaars in gemeenschap.’

Hij studeerde theologie in Nijmegen en trad daar in bij de karmelieten toen hij 34 was. Hij werkte 25 jaar als onderzoeker bij het Titus Brandsma Instituut, maar ineens ging het niet meer. ‘Je kunt het burnout noemen, maar achteraf denk ik dat iets me riep, iets dat ik geen ruimte gaf.’ Hij trok naar Friesland en woonde vijf jaar alleen. ‘We zijn bang in ‘niet-heid’ te verzinken als we niet meer gezien worden door anderen. Maar als je God werkelijk wil ontmoeten, moet je andermans ogen vergeten en zijn ruimte binnengaan. Stilte is daarbij essentieel, alleen in stilte kan ik onderscheid maken tussen mijn eigen lawaai en de stem van God in mij.’