Haar congregatie, de Arme Dienstmaagden van Jezus Christus, is in Europa nog maar heel klein, maar Zuster Hermana Brand (1934) vertrouwt erop dat het werk verder gaat, ook als de congregatie hier verdwijnt. Ze woont met acht zusters in het Sancta Mariaklooster in Geleen, twee andere zusters wonen in Brunssum. ‘Aan de andere kant van de wereld groeit onze congregatie. Het doet er niet toe waar we mensen helpen, als ze maar geholpen worden.’

‘We staan geschreven in de palm van Gods hand.’ Als er iets is dat zuster Hermana vertrouwen geeft, is het de wetenschap dat Hij er altijd is en mensen nooit laat vallen. Ze leeft vanuit dat vertrouwen, een vertrouwen dat van binnenuit komt. Geleid door God, ook al zijn zijn plannen niet onze plannen, en onze wegen niet zijn wegen. (Jesaia 49,16). ‘Dat heb ik gemerkt toen het bericht kwam dat mijn naam op de kandidatenlijst stond voor een functie in het generale bestuur. Ik achtte mezelf niet geschikt, wilde zelfs mijn naam van de lijst laten halen. Maar mijn gebed maakte me duidelijk dat ik erop moest vertrouwen dat als ik gekozen zou worden, God me de kracht en de moed zou geven die functie waar te maken. Mijn naam bleef staan en ik werd gekozen. We gaan Gods wegen, of we willen of niet.’

Openstaan voor de werking van Gods geest, staat in de intentieverklaring van de congregatie. ‘Ik breng alles in gebed. En dan hoor ik een stem in mijn hart die me vertelt wat ik te doen of te laten heb. Ik geloof dat Gods wegen beter zijn dan de onze, en daarom heb ik vertrouwen in de toekomst. Met de woorden van onze Stichteres Katharina Kasper altijd in het hoofd: ‘Houd moed en blijf vertrouwen. God zal helpen.’