Kalien Blonden vraagt vier religieuzen naar hun idee van feest. Ze krijt nog net niet vier keer hetzelfde antwoord, maar het scheelt niet veel. Delen, gezamenlijkheid en dankbaarheid – daar draait het om. 

Als jonge laborante ontdekte zuster Mechtild Brand (1937) gaandeweg dat het leven meer is dan werken en geld verdienen. Ze maakte de overstap naar een sanatorium, waar ze zusters dominicanessen aan het werk zag met de patiënten. En ze vroeg zich af hoe het zou het zijn: je leven volledig aan God geven. Een lange zoektocht voerde haar zestig jaar geleden naar Sint-Catharinadal in Oosterhout. ‘Het was hier niet donker en somber, zoals in andere kloosters. Dit kàn niet goed zijn, dacht ik. Maar uiteindelijk ontdekte ik dat licht in je leven heel belangrijk is.’

Het was Augustinus die de doorslag gaf. Mechtild las met grote belangstelling een boek over zijn leven. ‘Norbertijnen volgen de regel van Augusti- nus en dat sprak me aan. Hij bekeerde zich van een feestelijk leven naar een geestelijk leven en wilde dat uitdragen.’
Precies dat, delen en meedelen, is Mechtilds idee van ‘feest’. De laatste keer dat ze op een dansvloer stond is bijna veertig jaar geleden, op de gouden bruiloft van haar ouders. Het dansen vond ze niks, maar wat een oom haar na afloop vroeg raakte haar. ‘“Bid nog eens voor me”, zei hij. Dat is me altijd bijgebleven. Daar draait feest om: iets delen van God.’

Natuurlijk, lekker eten en het glas heffen hoort erbij. Mechtild mag graag een glaasje wijn drinken uit de wijngaard van Sint-Catharinadal. Maar het feest dit jaar, ter ere van het 750-jarig bestaan van het klooster, staat voor haar in het teken van iets groters: ‘Ik hoop dat wij als gemeenschap huis van God en huis van mensen mogen blijven. En kunnen blijven delen van wat wij zelf ontvangen hebben: een vonk van Gods Licht door de eeuwen heen. Dat is voor mij feest.’

Tekst: Kalien Blonden
Foto: Rogier Veldman Photography

Uit Klooster! 15, blz 76