‘Het is eigenlijk iedere dag feest’, zegt Klaas spontaan. ‘Als ik ‘s ochtends opsta ben ik blij dat de dag begint. Je zou kunnen zeggen dat ‘feest’ mijn grondhouding is. Innerlijk dan hè, het is niet zo dat ik juichend door het huis loop!’ Natuurlijk, net als ieder mens heeft hij zijn ups en downs. ‘Maar als norbertijnen leven we vanuit een verrijzenisideaal. Dat houdt voor mij in dat je erop mag vertrouwen dat er altijd licht is, ook als je het niet ziet. Dat je verrijst uit een doods moment en dat het dan vanzelf weer feestelijk wordt.’

Elke dag een feest, was dat vroeger ook zo? ‘Toen voelde ik meer prestatiedwang. Hier is het ontspannener, heeft het leven meer wezenlijke inhoud. Er is een diepere laag bij gekomen. We moeten evengoed hard werken, maar we weten waarvoor en het is niet alleen maar materieel gericht.’ De kerkelijke feestdagen, verjaardagen en professiedagen van medebroeders en -zusters noemt Klaas ‘feesten met een gouden randje’. ‘In het vieren voel ik verbondenheid met de anderen; met elkaar brengen we onze dankbaarheid tot uitdrukking. En dankbaarheid, dat is de essentie van feest vieren.’

Tekst: Kalien Blonden
Foto: Rogier Veldman Photography

Uit Klooster! 15, blz 74