Ik dank – Vier religieuzen over hun idee van feest: Hans Duijsters o.praem

Kalien Blonden vraagt vier religieuzen naar hun idee van feest. Ze krijt nog net niet vier keer hetzelfde antwoord, maar het scheelt niet veel. Delen, gezamenlijkheid en dankbaarheid – daar draait het om. 

Als kleuter wilde hij missionaris worden, al wist hij nauwelijks wat dat was. Hans Duijsters (1965) wil maar zeggen: een religieus gevoel heeft hij altijd gehad. Het geloof was zijn redding in jeugdjaren, die getekend werden door de dood van zijn vader, pesterijen op school en een hoorstoornis die pas laat werd opgemerkt. De kerk werd zijn toevluchtsoord: ‘Daar voelde ik intense liefde’. Op zijn 21e trad hij in bij de norbertijnen, sinds 1998 woont hij in de Abdij van Berne in Heeswijk-Dinther.

Hans had priester willen worden, maar de leerachterstand die hij opliep door zijn slechthorendheid maakte dat onmogelijk. Dat te kunnen aanvaarden was een lange weg. ‘Als ik bij een priesterwijding aanwezig was dacht ik: “Waarom vindt God mij niet waardig, waarom heeft Hij mij niet geroepen?” Een bezoek aan Lourdes – het eerste van vele – opende hem de ogen. ‘De zieken leken me te zeggen: “Kijk naar wat je wel kunt”. Van hen heb ik geleerd dat ook ik iets kan betekenen voor mensen. Zo kan ik heel goed luisteren en op die manier iets van de liefde van Jezus uitstralen.’

Tekst: Kalien Blonden
Foto: Rogier Veldman Photography

Uit Klooster! 15, blz 78