Berta Jacobsdochter, bekend als Suster Bertken (Utrecht, 1426 of 1427 – 25 juni 1514), was een Nederlandse kluizenares en dichteres. Zij zat 57 jaar lang ingekluisd in de Utrechtse Buurkerk (1457-1514). In deze jaren schreef ze verschillende werken, waaronder een passieboekje en een achttal religieuze liederen. Deze verschenen na haar dood in druk.

De schuld die ze naar de normen van haar tijd droeg vanwege haar geboorte als buitenechtelijk kind, boette ze uit door een extreme vorm van wereldverzaking. In 1457 liet ze in de Utrechtse Buurkerk op eigen kosten een cel bouwen die zo’n 4 tot 16 m² groot was. Ze liet zich vervolgens daar insluiten als kluizenares en ze verbleef er 57 jaar lang tot haar dood op 87-jarige leeftijd, waarna ze in haar cel werd begraven.

In haar kluis wendde ze zich af van alle aardse beslommeringen en richtte ze zich volledig op God. Ze wees elke vorm van welbehagen af, verbleef blootsvoets in haar onverwarmde cel, droeg slechts een grof haren kleed en at zeer eenvoudige maaltijden zonder vlees of zuivelproducten. Het grootste gedeelte van haar tijd bracht ze door met bidden en mediteren.

Over het boek
In 1511 ontvangt Suster Bertken in haar kluis een brief van pastoor Paling. Ze wordt verzocht een andere plek te zoeken vanwege de verbouwing van de Buurkerk, maar ze weigert. In het verleden heeft haar vader een vreselijke misstap begaan, en daar wil ze voor boeten. Niemand kan haar van dit plan afbrengen.

Frans Willem Verbaas heeft met Suster Bertken een wervelende roman geschreven over een kluizenares die, hoewel ze levenslang zit opgesloten, een vrij en eigen leven leidt.

Let op: deze presentatie wordt georganiseerd door de uitgever van het boek. U kunt zich rechtstreeks bij de uitgever opgeven indien u aanwezig wilt zijn.

Download de pdf versie van de uitnodiging.