Schriftlezingen: Daniël 12,1-3 en Marcus 13,24-32

Leer van het beeld van de vijgenboom: als zijn twijgen zacht worden en zijn bladeren zich ontvouwen, dan weten jullie dat de zomer in aantocht is. Zo moeten jullie ook weten: wanneer je deze dingen ziet gebeuren, dan staat het vlak voor de deur.’ (Marcus 13,28-29)

Vaak wordt dit 13^de hoofdstuk van Marcus als ‘apocalyps’ betiteld, wat ‘onthulling’ betekent. Vreselijke rampen onthullen dat het einde nabij is: oorlog, verwoesting, hongersnood, vervolging, tweespalt en ontreddering. Het zijn rampen zo verschrikkelijk dat je wel moet denken: ‘Erger kan het niet. Dit is het einde!’ Daarom noemde Francis Coppola zijn film over de oorlog in Vietnam Apocalypse Now. Takashi Nagai, Japans radioloog en gelovig katholiek, zei toen hij de atoombom op zijn stad Nagasaki zag vallen: ‘Dit is de apocalyps.’

Net als in de tijd van Jezus prikkelen apocalyptische drama’s de fantasie. Films over de totale vernietiging van onze planeet, globaal nucleair geweld of wereldwijde epidemieën trekken miljoenen kijkers. Er zijn trouwens ook apocalypsen in het klein. Voor iemand die te horen krijgt dat hij ongeneeslijk ziek is, stort de wereld in. Niet de hele wereld, maar wel zijn wereld. Apocalyptiek laat de horrorkant van ons bestaan zien, die vaak weggemoffeld wordt onder een deken van gezelligheid.

Toen Marcus zijn evangelie schreef, maakten de eerste christenen het allemaal mee: de verwoesting van de tempel, oorlog, vervolging en hongersnood. In de woorden van Jezus zoals Marcus die weergeeft, klinken hun ervaringen door. Maar in het evangelie van Marcus vinden ze troost. Ze weten dat Jezus met hen meeleeft en dat ze niet bang moeten zijn. Want niet het einde van de schepping is in aantocht, maar haar voltooiing. De grote zomer komt met groene eeuwigheid en de Mensenzoon gaat de oogst binnenhalen.

Jezus wijst naar een vijgenboom, de boom die in de winter zijn bladeren verliest om in het voorjaar opnieuw in het blad te schieten. De vijgenboom is de heraut van de zomer. Geloven wil zeggen: vertrouwen in de belofte van de zomer, ondanks alles. Van Luther wordt verteld dat hij appelboompjes aan het planten was en dat zijn buurman over de heg keek en vroeg: ‘Maarten, wat zou jij doen, wanneer morgen het eind van de wereld zou komen?’ Maarten pakte het volgende appelaartje en zei: ‘Gewoon doorgaan met boompjes planten.’

Jan Hulshof

Foto: Steve Slater/CC 2.0 Flickr.com